Η πληγή που κάνει την Ελλάδα να αιμορροεί

Σε κάθε εποχή, στα σχεδόν 200 χρόνια του σύγχρονου ελληνικού κράτους, βλέπουμε ομοιότητες. Ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει αναφορικά με τον χαρακτήρα έθνους και ανθρώπων. Το πρόβλημα ξεκινάει από την κάλπη ή μάλλον τις τελευταίες εβδομάδες πριν από την κάλπη.

Δρ Θεοφάνης Α. Τσαπικούνης

Πριν τις εκλογές

Οι υποψήφιοι ακολουθούν κάποιες συγκεκριμένες μεθόδους υφαρπαγής της ψήφου, οι κυριότερες των οποίων είναι οι εξής:

Ψηφοθηρία. Αυτήν μετέρχονται κυρίως οι ατάλαντοι, οι τυχοδιώκτες. Κληροδοτημένη από την αρχαιότητα η τακτική αυτή. Ο Πλούταρχος στα περίφημα «Πολιτικά παραγγέλματα» (802 D-E), στηλιτεύει κάποιους «άμουσους» και «άτεχνους», δηλαδή απαίδευτους και απελέκητους, υποψηφίους, που αλίευαν εκλογική πελατεία με τραπεζώματα και φαγοπότια, με χοροστάσια, με άμεσο χρηματισμό.

Ανταπόδοση. Η υπενθύμιση στην εκλογική «πελατεία» κάποιας υποχρέωσης ή ενός ρουσφετιού. Νυν καιρός ανταπόδοσης της ευεργεσίας.

Η επιλογή κατάλληλων προσώπων, αυλοκολάκων, αφοσιωμένων σφουγγοκωλάριων, οι οποίοι θα αναλάβουν την «βρώμικη» δουλειά.

Η εικόνα του υποψηφίου. Η ψήφος είναι εμπόρευμα, άρα όσο πιο φανταχτερό το περιτύλιγμα, τόσο ευκολότερη η προσέλκυση του καταναλωτή- ψηφοφόρου. Πρώτα-πρώτα οι φωτογραφίες των υποψηφίων υπόκεινται σε εξωραϊστική επεξεργασία. Σημάδια γήρανσης, ρυτίδες, πρέπει να αφανιστούν. Η εικόνα του υποψηφίου πρέπει να τονίζει την επιβλητικότητά, την γοητεία, τον δυναμισμό, την προσήνειά του. Γι’ αυτό και επανδρώνουν τα έδρανα της Βουλής ηθοποιοί, τραγουδιστές, καλλίγραμμες της πασαρέλας οδαλίσκες, ποδοσφαιριστές και λοιποί απελέκητοι τηλεαστέρες. Ο Έλλην στις μεγαλουπόλεις ψηφίζει με τη λογική του Σούπερ-Μάρκετ.

Ο υποψήφιος οφείλει «να αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές» των ψηφοφόρων, όπως λέγεται.

Παρουσία στην τηλεόραση, το ακαταμάχητο, το απόλυτο μέσο προβολής και αναγνώρισης.

(πηγή: https://professors-phds.com/2019/05/13/17843/)

Η δημοκρατία δεν είναι συνταγή, είναι κοινωνικό κατόρθωμα

Μπορεί να διαθέτει μια χώρα όλα τα «υλικά» της συνταγής για δημοκρατία: σύνταγμα, εκλογές, κοινοβούλιο, Πρόεδρο Δημοκρατίας, Συμβούλιο Επικρατείας, ελευθεροτυπία – αλλά να μην έχει δημοκρατία. Αυτή την καταπληκτική απατεωνία μπορεί να την πετύχει μόνο το καθεστώς της κομματοκρατίας.

Οι βασικοί μοχλοί της καθεστωτικής αυτής τυραννίας είναι: το πελατειακό κράτος (ρουσφέτι), η υποταγή της τοπικής αυτοδιοίκησης στον κομματισμό, η εξαγορά του συνδικαλισμού από τα κόμματα, η κομματικοποίηση των φοιτητικών νεολαιών, ο διορισμός από την κυβέρνηση της ηγεσίας των Δικαστικών Λειτουργών, της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, σύσσωμου του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου.

Δυνατότητες αποτίναξης του ζυγού της κομματοκρατίας μάλλον δεν υπάρχουν. Μόνο λαϊκές εξεγέρσεις με μακρά αντοχή συνέπειας. Τέτοιες εξεγέρσεις δεν σχεδιάζονται, δεν υποδείχνονται, δεν επιβάλλονται. Γεννιούνται. Η γέννησή τους είναι συνάρτηση της κατά κεφαλήν καλλιέργειας ενός λαού. Γι’ αυτό και πρώτη μέριμνα της κομματοκρατίας είναι η μέγιστη δυνατή υποβάθμιση σχολείου και πανεπιστημίου, η μεθοδική εξηλιθίωση του τεράστιου πλήθους με την τηλεθέαση. Και η θεσμική θρησκειοποίηση του εκκλησιαστικού γεγονότος (πηγή: http://www.yannaras.gr/panourgos-apateonia/)

Είναι Δημοκρατία αυτό;;;

Μικροί, μεγάλοι, μανάδες, πατεράδες, παππούδες, υποψήφιοι περιφερειάρχες και αντιπεριφερειάρχες, υποψήφιοι δήμαρχοι και αντιδήμαρχοι έως και απλοί υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι άλλα και αυτοί για τα τοπικά συμβούλια,

Έχουν ξεχυθεί σε αναζήτηση και συλλογή ψήφων.

Είναι Δημοκρατία αυτό;

Έχει κάποια σχέση με την Δημοκρατία;

Έχει κάποια σχέση με τις λειτουργίες της δημοκρατίας ;;;

Ένα αλισβερίσι ψήφων και ανταλλαγμάτων μπορεί να έχει ποτέ σχέση με την Δημοκρατία;;;

Και όλα αυτά στην χώρα που γεννήθηκε η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

(https://epanastasiskepsis.blogspot.com/2019/05/blog-post_10.html)

Η πληγή που κάνει την Ελλάδα να αιμορροεί είναι η νοοτροπία μας εγκλωβισμένη σε πνευματική ανεπάρκεια, σε χαμηλή κατά κεφαλήν καλλιέργεια (όπως χαρακτηριστικά λέει και ο Γιανναράς) ορμώμενη και συντηρούμενη από την κομματοκρατία συνέπεια και προϋπόθεση του ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ.