Απέχω για πρώτη φορά από εκλογές

Αγαπητοί Φίλοι για πρώτη φορά στην ζωή μου δεν θα προσέλθω στο εκλογικό τμήμα για να ψηφίσω.

Μετά από υπερδεκαετή μελέτη γύρω από την Ανάπτυξη, τα Κοινά και το Πολιτικό Σύστημα αποφάσισα ότι δεν μπορώ να συμμετέχω σε αυτή την κακή παράσταση που λέγεται εκλογές.

Και δεν είναι Δημοκρατία, είναι ένα Ολιγαρχικό Φεουδαρχικό σύστημα.

Δημοκρατία και Εκλογές σημαίνει ότι βάζω το όνομα μου σε μια λίστα και αν οι πολίτες με κρίνουν ικανό και αξιόλογο και κυρίως κατάλληλο με ψηφίζουν.

Σε μια ανοιχτή λίστα, είτε για υψηλό είτε για χαμηλό αξίωμα.

Όταν πρέπει να μπεις σε ένα συνδυασμό αυτόματα γεννάται μια συντεχνία, μια ομάδα. Όταν για να είσαι επικεφαλής πρέπει να μπορείς να ξοδεύεις τότε αυτόματα η Δημοκρατία μας κάνει διακρίσεις και αψηφά κατάφωρα την ποιότητα. Είναι δηλαδή μια στημένη και ψεύτικη Δημοκρατία.

Η διαδρομή, ο πλούτος των γνώσεων, η προσωπική αξία παίζουν κάποιο ρόλο; Όχι. Όπως και το πως έχει αποκτήσει κάποιος τα χρήματα για να μπορεί να κάνει συνδυασμό.

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και δεν είναι εκλογές, ένα λιγότερο ή περισσότερο στημένο παιχνίδι είναι. Είναι μια Ολιγαρχία που αναπαράγει και στηρίζει τον εαυτό της.

Το ψηφοδέλτιο πρέπει να είναι ανοιχτό και στα υψηλά και στα χαμηλά αξιώματα και οι περισσότεροι ψήφοι να αναδεικνύουν τους Λειτουργούς. Ούτε συνδυασμοί, ούτε προεκλογικές εκστρατείες, ούτε αλισβερίσια, ούτε χάρες και ανταποδώσεις, ούτε εκβιασμοί, οι οποίες ωφελούν μόνο το ΑΕΠ.

Ένας καλός φίλος σε δυο συναντήσεις (και παρουσία και άλλων προσώπων) επιχειρηματολογούσε για να με πείσει να δεχτώ να μπω στο τοπικό της Βάρδας και ενώπιων και άλλων τελικά είπα το οκ, έδωσα την συγκατάθεση μου για να μπει το όνομα μου στην λίστα για το τοπικό.

Ως εκ θαύματος κατά την σύνταξη της λίστας εγώ δεν ήμουν εκεί και το κινητό μου δεν χτύπησε ποτέ και είναι στην διάθεση του καθενός να το επαλήθευση.

Δεν με ενδιέφερε να είμαι στο τοπικό άλλα όταν προσπαθείς να πείσεις κάποιον και μετά τον αγνοείς, προφανώς δεν είναι ότι καλύτερο.

Είναι μια ένδειξη ότι οι εκλογές δεν στηρίζονται ούτε στην ειλικρίνεια ούτε στην αξία κάποιου. Είναι προφανές ότι τον πάνω λόγο έχουν οι ομάδες, οι συντεχνίες δηλαδή.

Και όσον αφορά τους υποψηφίους Δημάρχους και Περιφερειάρχες, Θα τους βάζατε συγκυβερνήτη σε ένα επιβατηγό αεροπλάνο για να πάτε μέχρι την Θεσσαλονίκη ;

Ποια είναι τα εχέγγυα, τα διαπιστευτήρια, οι αποδείξεις ότι όλοι αυτοί που κατεβαίνουν στις εκλογές είναι και κατάλληλοι ηθικά, και πνευματικά;

Όλοι εσείς που κατεβαίνετε ως υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι αναρωτηθήκατε τι θα κάνετε εκεί μέσα; Αναρωτηθήκατε αν έχετε ιδέα από ανάπτυξη; Αναρωτηθήκατε αν θα σας λαμβάνει κανείς υπόψη του;

Και η συλλογή των ψήφων, που στηρίζεται η συλλογή των ψήφων; Όλοι μας βλέπουμε τους περιφερόμενους θιάσους να μοιράζουν κάρτες και φυλλάδια και να προσπαθούν να πείσουν και να συλλέξουν ψήφους. Να πείσουν γύρω από ποιο; Και βεβαίως όλοι μας έχουμε ακούσει και για αθέμιτους τρόπους συλλογής ψήφων έως και αγορά ή μάλλον εξαγορά θα το χαρακτήριζα.

Και παντού προβάλλεται η ιδιότητα και βεβαίως το βιογραφικό. Και το βιογραφικό έγινε με αξιοκρατικές διαδικασίες; Και η ιδιότητα (γεωπόνος ή δάσκαλος ή γιατρός) τι σχέση έχει με τον τοπική αυτοδιοίκηση ή την γενική διακυβέρνηση;;;

Οι περισσότεροι υποψήφιοι Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες είναι απολήξεις είτε των κομμάτων είτε του παρελθόντος, δηλαδή εκπροσωπούν το παλιό. Πως λοιπόν θα πάμε στο νέο και πως θα βρεθούμε σε αναπτυξιακή τροχιά όταν στα πηδάλια τοποθετούνται πρόσωπα που σχετίζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με την κατηφόρα της πατρίδος μας;

Πριν από 60-70 χρόνια ο Αινσταιν διατύπωσε κάτι καταπληκτικό: πως περιμένεις διαφορετικά αποτέλεσμα με τα ίδια υλικά και την ίδια συνταγή;

Έκτος και αν αυτό θέλουμε σαν λαός. ΛΑΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙ.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που η Πατρίδα μας βρίσκεται σε ένα διαρκή κατήφορο ηθικό και οικονομικό.

Και θα συνεχίσει να βρίσκεται σε κατήφορο, σε μια προδικασμένη πορεία προς την άβυσσο. Για πρώτη φορά στην ιστορία μας σαν λαός υπογράφουμε με τα ίδια μας τα χέρια την ιστορική μας καταδίκη. Βάζουμε εμείς οι ίδιοι μα τα μυαλά που κουβαλάμε και την νοοτροπία μας σε τροχιά τέλους την ιστορία μας και την ύπαρξή μας.

Γιατί είμαστε σαν λαός βυθισμένοι στο Λαϊκισμό και εμποτισμένοι με τον Λαϊκισμό και το παραμύθι. Και ίσως αυτό να θέλουμε τελικά.

Όχι όμως εγώ. Αποφάσισα για τον εαυτό μου ότι θέλω να είμαι Πολίτης και όχι υπήκοος.

Όποιος την επόμενη των εκλογών θέλει να μιλήσουμε για Δημοκρατία και Ανάπτυξη, είμαι στην διάθεση του.

Με εκτίμηση

Δρ Θεοφάνης Α. Τσαπικούνης