Το Ουκρανικό Ζήτημα
Δυστυχώς καταδεικνύεται η μια και μόνη Αλήθεια και Πραγματικότητα στα μερικές χιλιάδες χρόνια γραπτής ιστορίας: έχουμε την μοναδική ικανότητα να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας, άνθρωπος να σκοτώνει άνθρωπο, ότι κυβερνούν τα συμφέροντα και φυσικά πόσο εύκολα σηκώνεται η σημαία της υποκρισίας. Στα 3000 χρόνια γραπτής ιστορίας δεν έχουμε διδαχτεί τίποτε σαν ανθρωπότητα, οι σελίδες της ιστορίας είναι γεμάτες με θάνατο, πόνο και αίμα. Και όσο και να σας φανεί παράξενο όλο αυτό ανάγεται στον τρόπο που ψηφίζουμε, τις τελευταίες δεκαετίες τουλάχιστον.
Πονάει πιο πολύ η μάνα του 20χρονου ουκρανού στρατιώτη από την μάνα του 20χρονου ρώσου στρατιώτη όταν αμφότερες λαμβάνουν τα παιδιά τους μέσα σε φέρετρα; Οι λίγοι καθορίζουν την μοίρα των πολλών και δεν υποφέρουν το ίδιο σε ένα θέατρο όπου πονηροί κουτοπόνηροι και δημαγωγοί κλέβουν την παράσταση. Είναι Δημοκρατία αυτό;
Επίσης ένα πολύ σημαντικό μάθημα είναι ότι: οι εθνικισμοί διαλύουν, δεν ενώνουν, και αξιοποιούνται ως όχημα για παρεμβάσεις τρίτων (Μακροδημόπουλος).
Το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο συνεχίζουν να ρέουν από
τους αγωγούς που διασχίζουν την Ουκρανία, ενώ την ίδια στιγμή παραδίπλα Ρώσοι
και Ουκρανοί στρατιώτες σκοτώνονται. Πάνε να χωρίσουν τον κόσμο στα δυο αγαπητοί
φίλοι, και θα το πετύχουν, και φυσικά μετά θα τον αιματοκυλίσουν.
Θεοφάνης Α. Τσαπικούνης
Ουκρανία και Ρωσία
Σήμερα με τόσα πανεπιστήμια, ιεκ και ιντερνετ πιθανόν να είμαστε οι πιο αμόρφωτοι διαχρονικά πάνω σε αυτό τον πλανήτη. Αν ρωτήσουμε τι σχέση έχει η Ουκρανία με την Ρωσία πιθανόν το 95% να μην γνωρίζει ή να υποθέτει ότι είναι όλα Ρωσία.
Η σύγχρονη Ρωσία θεωρεί ως κοιτίδα και έναρξη της ιστορίας της το Κίεβο. Πολλές πόλεις στην Ανατολική Ουκρανία ιδρύθηκαν από Ρώσους τσάρους και τσαρίνες και εγκαταστάθηκαν ρώσοι αλλά και άλλες εθνικότητες. Πολλά τοπωνύμια έχουν σημασία για την σύγχρονη Ρωσία καθώς έλαβαν χώρα σημαντικά γεγονότα όπως η μάχη της Παλτάβα. Φαίνεται η Ανατολική Ουκρανία αλλά και το Κίεβο όπως και η Οδησσός να συνδέονται στενά με την Ρωσική ιστορία ενώ η δυτική Ουκρανία κι οι άνθρωποι της λιγότερο.
Τα τελευταία 100 χρόνια έχει επιχειρηθεί να δημιουργηθεί
Ουκρανική εθνική συνείδηση και να αποχωριστεί έτσι από το σοβιετικό άρμα και συνείδηση.
Όμως, προφανώς ένα μέρος του Ουκρανικού πληθυσμού έχει ρωσική συνείδηση ενώ το υπόλοιπο
νιώθει εχθρικό προς αυτήν. Η μισή Ουκρανία έχει καταβολές εντελώς διαφορετικές
από την Ρωσία και κατά συνέπεια εντελώς διαφορετική εθνική συνείδηση.
Το Ουκρανικό Ζήτημα
To Ουκρανικό ζήτημα όπως και κάθε διασυνοριακό και διακρατικό ζήτημα έχει βαθιές ρίζες. Μπορεί Ουκρανία και Ρωσία να είναι πρωτοξάδελφα (ή και αδελφικά) κράτη και έθνη και να μιλούν σχεδόν την ίδια γλώσσα όμως αυτό δεν εμπόδισε τον Στάλιν στο να οδηγήσει σε λιμό τον Ουκρανικό λαό με εκατομμύρια νεκρούς μερικά χρόνια πριν τον Β ΠΠ. Έτσι εντελώς φυσιολογικά ένα μέρος του Ουκρανικού λαού (δυτικό) υποδέχονταν τους Γερμανούς κατά τον Β΄ΠΠ σαν ελευθερωτές. Όπως ο ελληνισμός της Μικρός Ασίας τους Οθωμανούς δύο αιώνες πριν την πτώση της Βασιλεύουσας. Η Σταλινική βίαιη κολεκτιβοποίηση το 1932-1934, διαβάζω ότι, στοίχισε την ζωή σε περίπου 10 εκατομμύρια Ουκρανούς.
(Οι Ουκρανοί του
Χίτλερ: “Αστυνομικά τάγματα”, 14η Μεραρχία Εθελοντών SS
(εφεξής σε παρένθεση οι πηγές)
Σε μη υπογεγραμμένο κείμενο στο διαδίκτυο διαβάζω ότι κατά το χρονικό διάστημα 1941-1943 ουκρανοί ακροδεξιοί σκότωσαν πολλούς αμάχους με τους περισσοτέρους να είναι ρωσικής εθνότητας. Εβραίοι, πολωνοί αλλά και στρατιώτες που είχαν αιχμαλωτιστεί από τους Γερμανούς. Στο ίδιο κείμενο διάβασα για φρικαλεότητες που δεν τολμώ να μεταφέρω.
Τα ζητήματα και τα προβλήματα συνήθως έχουν μακριές ρίζες και ακόμη μακρύτερες απολήξεις. Όταν δε κυριαρχούν και διέπονται από τα συμφέροντα, τοπικά, περιφερειακά ή και διεθνή τότε το αλαλούμ είναι σίγουρο και η κόλαση μερικά βήματα μακριά. Και ποιος την πληρώνει; Οι απλοί άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν ήρεμα και εν ειρήνη.
Στην Κρίση της Κούβας (1962) οι αμερικανοί απείλησαν ευθέως με πόλεμο αν οι Σοβιετικοί εγκαθιστούσαν πυρηνικά στο έδαφος της Κούβας. Εντελώς φυσιολογική αντίδραση. Δεν θα μπορούσαν να έχουν στο μαλακό τους υπογάστριο μια μοίρα πύραυλων με πυρηνικές κεφάλες να τους σημαδεύει. Τώρα αυτό ακριβώς το ίδιο πράγμα απαιτούν από τους Ρώσους να το κάνουν δεκτό. Να γίνει δηλαδή μέρος του ΝΑΤΟ η Ουκρανία και κατά συνέπεια να δεχθεί στο έδαφος της διάφορα νατοϊκά οπλικά συστήματα. Είναι δυνατόν να το δεχθούν οι Ρώσοι; Και δεν γνωρίζουν την πρόθεση των Ρως οι Νατοϊκοί;
Κατά την επίτευξη συμφωνίας στην κρίση της Κούβας οι Αμερικανοί υποσχεθήκαν απομάκρυνση των πυρηνικών από Τουρκία. Το έπραξαν;
Μερικές δεκαετίες αργότερα έδωσαν ακόμα μια υπόσχεση για μη επέκταση του ΝΑΤΟ κοντά στα σύνορα της Ρωσίας. Το έπραξαν;
Διαβεβαίωση του τότε Υπουργού Εξωτερικών Τζέιμς Μπέηκερ προς τον Πρόεδρο της Σοβιετικής Ένωσης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ (09 Φεβρουαρίου 1990) «πως το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί ούτε μια ίντσα προς Ανατολάς».
(U. Klussmann et al, Did the West Break its Promise to Moscow, www.spiegel.de 26 November 2009).
Είχε προηγηθεί η διαβεβαίωση του Τζορζτ Μπους προς τον Μ. Γκορμπατσώφ, τον Δεκέμβριο του 1989, στη Μάλτα.
Τότε με τις συνομιλίες Τζ. Μπους – Μ. Γκορμπατσόφ,
αποφασίστηκε η μη επέκταση του ΝΑΤΟ πέραν του ποταμού Έλβα, ουσιαστικά πέραν
του Βερολίνου, όπως αποδεικνύεται από αμερικανικά έγγραφα.
Θέσεις και τοποθετήσεις Μπάιντεν κ Κλίντον
Ο Τζο Μπάιντεν το 1997 είχε δηλώσει: «Η Ρωσία θα αντιδράσει σφοδρά εάν οι Βαλτικές χώρες γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ» . Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπίλ Κλίντον είχε δεσμευθεί το 1994 προς τον τότε Ρώσο πρόεδρο Μπόρις Γιέλτσιν ότι η οποιαδήποτε επέκταση του ΜΑΤΟ (προς τα ανατολικά) θα γινόταν σταδιακά προς όφελος της ειρήνης και πάντα σε συνεργασία και συνεννόηση με την Ρωσία. Τώρα με την απόπειρα εισόδου της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ είναι κάτι που θεωρήθηκε από τη Μόσχα του Β .Πούτιν, ως «παραβίαση της συμφωνίας του 1994».
(Τζο Μπάιντεν 1997: «Η Ρωσία θα αντιδράσει σφοδρά εάν οι
Βαλτικές χώρες γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ»
Ο Μάζης και άλλοι έκρουαν το Κώδωνα του Κινδύνου από το 2004
Την µείζονα σημασία της Ουκρανίας (όπως άλλωστε και της Βαλκανικής και του Καυκάσου) ως κρίσιµης γεωπολιτικής περιοχής για τον έλεγχο του Ευρασιατικού Χώρου εξαίρουν, διαχρονικά, οι Δυτικοί αναλυτές (Γερµανοί και Αγγλοσάξονες). Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται ευρείας εκτάσεως Ψυχολογικές Επιχειρήσεις ξένων Υπηρεσιών σε αυτές τις περιοχές και αποδεικνύονται από πονήματα όπως η εξαιρετική ανάλυση του Jonathan Steele («The Guardian», 26/11/04), υπό τον εύγλωττο τίτλο «Το µεταµοντέρνο πραξικόπημα της Ουκρανίας» (“Ukraine’s postmodern coup d’état”), όπου επισημαίνεται: «Η παρέμβαση σε ξένες εκλογές, υπό το πρόσχηµα του αμερόληπτου 2 ενδιαφέροντος για την βοήθεια της κοινωνίας των πολιτών, έχει καταστεί η διαδικασία του µεταµοντέρνου πραξικοπήματος – µία εκδοχή των καθοδηγουμένων από την CIA εξεγέρσεων στις χώρες του Τρίτου Κόσµου προσαρμοσμένη τώρα στις µετασοβιετικές συνθήκες.»
Η γεωστρατηγική σχεδίαση του τ. Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας Zbigniew Brzezinski αποτελεί, εν πολλοίς, µία «επικαιροποιηµένη» επανέκδοση της κλασσικής Γερμανικής Γεωστρατηγικής περί Μεσευρώπης, όπως είχε εκτεθεί ήδη το 1914, ενώπιον της Γερμανικής Βουλής, από τον τότε Καγκελάριο κατά την ανάγνωση των Πολεµικών Αντικειμενικών Σκοπών έναντι της Ρωσίας και η οποία προέβλεπε τον διαμελισμό της (Τσαρικής τότε) Ρωσίας σε τέσσερα τουλάχιστον τµήµατα: α) Ουκρανία, η απόσπαση της οποίας εθεωρείτο conditio sine qua non. β) Μουσουλμανικές Περιοχές του Καυκάσου. γ) Σιβηρία. δ) Εναπομείνασα Ρωσία. (Στα ανωτέρω θα µπορούσαν να προστεθούν και οι Βαλτικές Χώρες, οι οποίες, ούτως ή άλλως, εθεωρούντο ως ανήκουσες στην γεωπολιτική και γεωπολιτισµική ζώνη επιρροής της φραγκονοτευτονικής Δύσεως και όχι της ρωσοβυζαντινής Ανατολής).
Από το 1914 λοιπόν οι Γερμανοί έχουν στρέψει το βλέμμα προς την Ουκρανία και τον Καύκασο.
(Πηγή:
Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων. Έκτακτο Υπηρεσιακό Υπόμνημα Τεύχος 27 Αθήνα, 6 Δεκεμβρίου 2004, ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ /ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ, ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. Επιστημονικός Υπεύθυνος: καθηγητής Ι.Θ. Μάζης.)
Η σύνοδος του ΝΑΤΟ το 2008 στο Βουκουρέστι
Αρχές Απριλίου του 2008, οι ηγεσίες των τότε 26 χωρών-μελών της Συμμαχίας συγκεντρώθηκαν στην πρωτεύουσα της Ρουμανίας. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το σημείο υπ’ αριθμόν 23 της Διακήρυξης των ηγεσιών των χωρών-μελών της Συμμαχίας που είχαν πάρει μέρος σε εκείνη τη σύνοδο στις 3 Απριλίου 2008: «Το ΝΑΤΟ καλωσορίζει τις ευρωατλαντικές φιλοδοξίες της Ουκρανίας και της Γεωργίας για ένταξη στον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου. Συμφωνήσαμε σήμερα ότι αυτές οι χώρες θα γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ. Το ενταξιακό σχέδιο δράσης – MAP είναι το επόμενο βήμα για την Ουκρανία και τη Γεωργία στον δρόμο τους προς την ένταξη». Από το Βουκουρέστι όπου και εκείνος βρισκόταν για να πάρει μέρος στο Συμβούλιο ΝΑΤΟ – Ρωσίας, ο Βλ. Πούτιν είχε τότε προειδοποιήσει πως κάθε περαιτέρω επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς θα αντιμετωπιζόταν από τη Μόσχα ως «άμεση απειλή». Χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία είχαν εκφράσει τότε την αντίθεσή τους στην προοπτική ένταξης της Ουκρανίας και της Γεωργίας, πλην όμως ο Μπους επέμεινε, όπως σημειώνει σε πρόσφατο άρθρο του ο συντάκτης των New York Times Ρότζερ Κόεν. Αντιδράσεις είχαν υπάρξει ωστόσο και εντός του αμερικανικού «στρατοπέδου», με τον τότε πρέσβη των ΗΠΑ στη Μόσχα και νυν αρχηγό της CIA, Γουίλιαμ Μπερνς, να προειδοποιεί την τότε επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Κοντολίζα Ράις, πως η προοπτική ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ αποτελεί την πιο κόκκινη από τις κόκκινες γραμμές της ρωσικής πλευράς.
(Ουκρανία: Πώς η σύνοδος του ΝΑΤΟ το 2008 στο
Βουκουρέστι εξηγεί το σήμερα
https://www.skai.gr/news/world/polemos-stin-oukrania-pos-i-synodos-tou-nato-to-2008-sto-voukouresti-eksigei-to-simera 03/04/2022
Πηγή: kathimerini)
Και φτάνουμε στο 2004 και στην Ουκρανία
2004 νίκη Γιαννουκόβιτς και προσφυγή Γιουστσένκο
Το 2004 ο Γιαννουκόβιτς κερδίζει τις προεδρικές εκλογές αλλά ο φιλοδυτικός αντίπαλός του (Βίκτορ Γιουστσένκο) προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο, αμφισβητώντας το αποτέλεσμα. Παράλληλα θα ξεσπάσει και η Πορτοκαλί Επανάσταση που οργανώθηκε και υποστηρίχτηκε προφανώς από τις ΗΠΑ και πιθανόν και την Ευρώπη. Το αποτέλεσμα των εκλογών ακυρώθηκε και πρόεδρος έγινε ο Γιουστσένκο ο οποίος διόρισε ως πρωθυπουργό την φιλοδυτική Γιούλια Τιμοσένκο. Στις προεδρικές εκλογές του 2010 ο Γιανουκόβιτς καταγράφει μια σημαντική νίκη ενώ ο απερχόμενος πρόεδρος της Ουκρανίας, Γιουστσένκο, θα λάβει μόλις το 5,45% των ψήφων ενώ στην Τιμοσένκο ασκήθηκε δίωξη για οικονομικές ατασθαλίες και καταδικάστηκε.
Όλα ξεκίνησαν όταν ο Γιαννουκόβιτς αρνήθηκε τη σύνδεση της χώρας του με την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά κοίταξε προς την Ρωσία
Όλα ξεκίνησαν όταν λίγα χρόνια μετά (2013) ο Γιαννουκόβιτς αρνήθηκε τη σύνδεση της χώρας του με την Ευρωπαϊκή Ένωση στα πλαίσια της «Ανατολικής Συνεργασίας» που απευθύνονταν από τις Βρυξέλλες σε μετασοβιετικά κράτη, προκρίνοντας την τελωνειακή ένωση που προωθούσε η Ρωσία με πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες. Δηλαδή να μην ενταχθεί η Ουκρανία στη δυτική σφαίρα επιρροής αλλά στη ρωσική. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ξεσπάσουν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας με επίκεντρο την πλατεία Ανεξαρτησίας του Κιέβου όπου επικεφαλής τέθηκαν ο ένοπλος ναζιστικός "Δεξιός Τομέας" και το εθνικοσοσιαλιστικό "Σβόμποντα". Στις 5 Δεκεμβρίου 2013 ο Γερμανός ΥΠΕΞ Γκίντο Βέστερβελε διαδήλωσε στα οδοφράγματα στο Κίεβο μαζί με τους διαδηλωτές για να ακολουθήσει η επικεφαλής της Εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ Κάθριν Άστον και μετά η βοηθός ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ και τέλος ο προεδρικός υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων το 2008 Τζο Μακκέιν, που επισκέφθηκαν το Κίεβο ενθαρρύνοντας τους διαδηλωτές κατά της νόμιμης πολιτειακής εξουσίας της χώρας. Στο Βερολίνο η καγκελάριος συναντιόταν με τους επίδοξους ανατροπείς της νόμιμης εξουσίας του Κιέβου.
(Το μήνυμα της εισβολής
στην Ουκρανία, Μακροδημόπουλος Δημήτρης)
ο Υφυπουργός των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, έσπευσε να εγκαλέσει την κυβέρνηση της Ουκρανίας να «ακούσει τη φωνή του λαού». Μετά ανέλαβαν δράση οι ακροβολιστές. Αμέτρητοι οι νεκροί στις τάξεις των διαδηλωτών, αλλά και των αστυνομικών δυνάμενων. Όλοι χτυπημένοι από τα ίδια όπλα! Το απεδείκνυαν οι ιατροδικαστικές εξετάσεις των πτωμάτων. Ο Γιανουκόβιτς εγκαταλείπει το Κίεβο και καταφεύγει για την ασφάλειά του στο Χαρκίβ, αρνούμενος όμως να παραιτηθεί. Μετά ακολουθεί η αντισυνταγματική καθαίρεση του από το αξίωμα του Προέδρου και στη θέση του διορίζεται ο πρόεδρος της βουλής Αλεξάντερ Τουρτσίνοφ. Για να ακολουθήσει μετά έκδοση εντάλματος σύλληψής του με την κατηγορία της «μαζικής δολοφονίας πολιτών» και παράλληλα η απόδοση πολιτικής αμνηστίας σε όλους τους μέχρι τότε αντιφρονούντες, συμπεριλαμβανομένης και της ποινικής Τιμοσένκο.
Ακολούθως δημιουργούνται τα γνωστά «τάγματα» και ξεκινούν τα προβλήματα στην Ανατολική Ουκρανία. Στο Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ ανακηρύσσουν την αυτονομία τους ενώ οι κάτοικοι της Κριμαίας σε δημοψήφισμά τους ζητούν την προσάρτηση της Κριμαίας στην «μητέρα Ρωσία». Όπως και έγινε. Προφανώς ο Πούτιν επέλεξε να μην το τραβήξει μέχρι τα άκρα και να περιοριστεί μόνο στην προσάρτηση της Κριμαίας. Και φτάνουμε στις προεδρικές εκλογές του 2019. Ένα νέο κόμμα γεννιέται! Μιντιακό. Το έφτιαξε ένα τηλεοπτικό κανάλι. Με πιασάρικο όνομα: «Υπηρέτης του Λαού». Και με υποψήφιο πρόεδρο έναν ηθοποιό, Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Ρωσόφωνος ο τύπος. Και με προεκλογικό πρόγραμμα να τα βρει με τη Ρωσία.
(Όλη η αλήθεια
για την Ουκρανία – Αφιερωμένο σε όλους όσους έσπευσαν να ξεχάσουν το χθες.
https://www.militaire.gr/oli-i-alitheia-gia-tin-oykrania-afieromeno-se-oloys-osoys-espeysan-na-xechasoyn-to-chthes/ 01/03/2022
)
Η C14, ο ιδρυτής και η Φώτο με τον Τζο Μπάιντεν τον Απρίλιο του 2014
Η C14 ξεκίνησε ως η πτέρυγα νεολαίας του κόμματος Svoboda, που ιδρύθηκε από τον Oleh Tyahnybok, που φωτογραφήθηκε με τον Τζο Μπάιντεν, τότε αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, τον Απρίλιο του 2014.
Η C14 υπέγραψε συμφωνία με την κυβέρνηση της πόλης του Κιέβου για περιπολία στους δρόμους της στις αρχές του 2018. Μήνες αργότερα ξεκίνησε μια εκστρατεία πογκρόμ κατά των καταυλισμών των Ρομά. Το «14» στο C14 αναφέρεται σε 14 λέξεις που επινόησε ο Αμερικανός νεοναζί Ντέιβιντ Λέιν «Πρέπει να εξασφαλίσουμε την ύπαρξη του λαού μας και ένα μέλλον για τα λευκά παιδιά».
(Νεοναζιστικό κρεσέντο στην Ουκρανία! Τάγμα Αζόφ, C14
& Γερμανοί εθελοντές στρατολογούν & εγκληματούν
Το Τάγμα Αζόφ και οι παραστρατιωτικές δυνάμεις
Στις 13 Απριλίου 2014, ο πρώην Υπουργός Εσωτερικών Aρσέν Αβάκοφ εξέδωσε διάταγμα που επιτρέπει τη δημιουργία νέων παραστρατιωτικών δυνάμεων από πολίτες μέχρι 12.000 άτομα. Το Τάγμα Αζόφ δημιουργήθηκε στις 5 Μαΐου 2014 στο Μπερντιάνσκ. Το 2018, το Εθνικό Σώμα δημιούργησε μια νέα θυγατρική της Αζόφ γνωστή ως National Druzhyna. Αυτή η ομάδα ήταν υπεύθυνη για πολλαπλές βίαιες επιθέσεις εναντίον Ρομά, Εβραίων και άλλων μειονοτικών ομάδων, καθώς και πολιτικών αντιπάλων, συμπεριλαμβανομένων ακαδημαϊκών. Εκθέσεις που δημοσιεύθηκαν από το Γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα έχουν συνδέσει το τάγμα Αζόφ με εγκλήματα πολέμου όπως μαζικές λεηλασίες, παράνομες κρατήσεις και βασανιστήρια.
(Τάγμα
Αζόφ: Η ιστορία της ουκρανικής νεοναζιστικής πολιτοφυλακής - Το ιστορικό της
δράσης της και τα εγκλήματα πολέμου. 01/03/2022
Ως τάγμα η ομάδα πολέμησε στις πρώτες γραμμές εναντίον των φιλορώσων αυτονομιστών στο Ντονέτσκ. Λίγους μήνες αφότου επανακατέλαβε τη Μαριούπολη από τους αυτονομιστές, η μονάδα αναβαθμίστηκε σε σύνταγμα και ενσωματώθηκε στην Εθνοφυλακή της Ουκρανίας τον Νοέμβριο του 2014, αποτελώντας επίσημα στρατιωτικό σώμα της χώρας. Μάλιστα απέσπασε και τους επαίνους του τότε Ουκρανού προέδρου Πέτρο Ποροσένκο, που είπε ότι είναι οι καλύτεροι μαχητές.
(Νεοναζί παραστρατιωτικοί Ουκρανίας
https://www.documentonews.gr/article/neonazi-parastratiotikoi-oykranias/ )
Το αμερικανικό Κογκρέσο το 2018 απαγόρευσε ρητά να λαμβάνει όπλα, εκπαίδευση ή άλλη βοήθεια από τις ΗΠΑ το Τάγμα Αζόφ, χαρακτηρίζοντάς το νεοναζιστική οργάνωση μίσους. Το 2019, 40 βουλευτές, με πρωτοβουλία του Δημοκρατικού Μαξ Ρόουζ, σε επιστολή τους προς τον Αμερικανό τότε ΥΠΕΞ Μάικ Πομπέο, ζήτησαν να ενταχθεί το Τάγμα Αζόφ στη λίστα των ξένων τρομοκρατικών οργανώσεων, περιγράφοντάς το ως ένα «διεθνές τρομοκρατικό δίκτυο ανάλογο της Αλ Κάιντα, που επιτίθεται κατά μουσουλμάνων, Εβραίων ή εγχρώμων». Σε αυτό επισημαινόταν πως ο δράστης των επιθέσεων σε τζαμιά στο Κράιστσερτς της Νέας Ζηλανδίας το 2019, που στοίχισαν τη ζωή σε τουλάχιστον 50 άτομα, έφερε το σύμβολο του Τάγματος Αζόφ και στο μανιφέστο του έλεγε πως εκπαιδεύτηκε στην Ουκρανία.
(«Τάγμα Αζόφ»: Του Αδόλφου τα παιδιά βγήκαν παγανιά
https://www.efsyn.gr/kosmos/eyropi/334515_tagma-azof-toy-adolfoy-ta-paidia-bgikan-pagania 04.03.2022)
Η Σφαγή της Οδησσού το 2014
Μέλη του ναζιστικού «Δεξιού Τομέα» και της λεγόμενης «Αυτοάμυνας του Μαϊντάν» έσπασαν κιόσκια οργανώσεων που μάζευαν υπογραφές υπέρ του να γίνει δημοψήφισμα για την ομοσπονδιοποίηση της Ουκρανίας και κατά του «Μαϊντάν» και κυνήγησαν τον κόσμο προς την πλατεία του Σπιτιού των Συνδικάτων. Εκεί οι κυνηγημένοι εισήλθαν στο Σπίτι των Συνδικάτων. Το κτίριο πυρπολήθηκε και κάποιοι σκότωναν όποιον προσπαθούσε να γλιτώσει πηδώντας από τα παράθυρα. Ο επίσημος απολογισμός ήταν 48 νεκροί – ανάμεσά τους επτά γυναίκες και ένα παιδί – και 247 τραυματίες. Οι αρχές προχώρησαν σε «έρευνα» της τραγωδίας, η οποία τυπικά δεν έχει κλείσει. Ουσιαστικά, όμως, τα μέχρι τώρα «ευρήματά» της είναι ότι… οι άνθρωποι στο Σπίτι των Συνδικάτων κάηκαν μόνοι τους! Είναι χαρακτηριστικό, ότι οι μισοί από τους συλληφθέντες για την τραγωδία ήταν μέλη του κινήματος του «αντι-Μαϊντάν», δηλαδή οι στόχοι των φασιστών. Μέχρι σήμερα ούτε ένα πρόσωπο από αυτά που ήταν υπεύθυνα για το φρικιαστικό έγκλημα, δεν έχει προσαχθεί στη δικαιοσύνη.
https://www.youtube.com/watch?v=H4dJRnI-X8Q&t=1s
(8 χρόνια από τη
Σφαγή της Οδησσού από Ουκρανούς φασίστες, ουδείς από τους εγκληματίες δεν έχει
τιμωρηθεί | Βίντεο
Ένα ντοκιμαντέρ - έρευνα του γάλλου δημοσιογράφου Paul Moreira σχετικά με τα γεγονότα που έχουν συμβεί στην Ουκρανία το 2014 πραγματοποιήθηκε το 2016. Η προβολή της έρευνας/ταινίας στη Γαλλία προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων των επίσημων αρχών του Κιέβου. Το ντοκιμαντέρ καταγράφει και τη φρικιαστική πυρπόληση από τους νεοναζί του Σπιτιού των Συνδικάτων, στην Οδησσό, κατά την οποία δεκάδες άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί ή ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου.
(Οι μάσκες της επανάστασης. PAUL MOREIRA
https://www.youtube.com/watch?v=IIAfML_4tdQ
)
(με ελληνικούς υπότιτλους)
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ένα Ελληνικό Δελτίο ειδήσεων (του
Alpha) το 2014.
Παρουσιάζει ο Αντώνης Σρόιτερ. Περιέχει σχολιασμό του
Διεθνολόγου & διευθυντή του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων του Παντείου
Πανεπιστημίου Κωνσταντίνου Φίλη...
https://katohika.gr/diethni/thymasai-katalaves-ti-paizei-i-ochi-akoma-pame-pali/
https://www.facebook.com/dgiassiranis/posts/10221030119009314
Σε αυτό, ο ηγέτης του Δεξιού Τομέα εισέβαλε στο γραφείο εισαγγελέα
και τον χτυπάει και άλλη στιγμή εισβάλλει σε συνεδρίαση τοπικού κοινοβουλίου ή δημοτικού
όπου έβγαλε καλάσνικοφ.
Η συμφωνία του Μινσκ μετά το Πραξικόπημα του 2014
Από την αιματηρή ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης το 2014, άνοιξε ο δρόμος κυριαρχίας των ενόπλων εθνικιστικών ταγμάτων που είχαν ανδρωθεί με πιθανότατα έξωθεν επιδοτήσεις. Το 2015 υπογράφηκε η Συμφωνία του Μινκ παρουσία των ηγεσιών της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ρωσίας. Όμως οκτώ χρόνια μετά το σκηνικό περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων επιθέσεις από την πλευρά του καθεστώτος της Ουκρανίας και την άρνηση να υλοποιήσει τις συμφωνίες του Μινσκ που είχε υπογράψει.
Για χρόνια μικρά παιδιά κρυμμένα στο κελάρι, στην περιοχή του Ντόνμπας. Εδώ και οχτώ χρόνια οι άμαχοι της ανατολικής Ουκρανίας υπέφεραν, αλλά κανείς δεν ευαισθητοποιήθηκε. Αντίθετα, εξόπλισαν και πότισαν με το ναζιστικό δηλητήριο μικρό μέρος του πληθυσμού της Ουκρανίας, αρκετό να δημιουργήσει μία εφιαλτική κατάσταση για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Έχει σημασία το γεγονός ότι δύο από τους φωτογράφους που τράβηξαν τις συγκεκριμένες φωτογραφίες, σκοτώθηκαν από τον ουκρανικό στρατό. Ο φωτογράφος Andy Rochelli Που τράβηξε τις συγκεκριμένες φωτογραφίες, δολοφονήθηκε από τα ναζιστικά τάγματα του ουκρανικού στρατού.
(Πατριάρχη
Βαρθολομαίε, αυτά τα παιδιά που υποφέρουν εδώ και 8 χρόνια δεν έχουν ψυχή;
Ένα Πραξικόπημα, σφαγή στην πλατεία του Μαϊντάν, και το Donbass
Την αποπομπή του εκλεγμένου Προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς στις 22 Φεβρουαρίου 2014 ακολούθησε η σφαγή στην πλατεία του Μαϊντάν στις 20 Φεβρουαρίου του 2014 κατά τη διάρκεια της οποίας περισσότεροι από 50 διαδηλωτές σκοτώθηκαν. Και 1-2 μήνες αργότερα, Απρίλιο του 2014, ξεκίνησε η επιχείρηση στο Donbass, η οποία οδήγησε σε εκατόμβες νεκρών αμάχων ρωσόφωνων. Το 2014 έχουμε και τον εμπρησμό στην Οδησσό, κατά τον οποίο βρήκαν τραγικό θάνατο περισσότερα από 40 άτομα.
(Μ. Ταρχίνοφ:
Ο νο1 καταζητούμενος από την Ρωσία για το πραξικόπημα στην Μαϊντάν και τις
σφαγές στο Ντονμπάς 26/02/2022
Η Ουκρανία
Είναι η 4η χειρότερη Δημοκρατία στον κόσμο (στην 4η θέση
από το τέλος).
Η εξέγερση του Μαϊντάν είχε ως κεντρικά της συνθήματα την «ευρωπαϊκή πορεία» της Ουκρανίας και την πάταξη της διαφθοράς. Συσπείρωσε κυρίως μικροαστικά στοιχεία των πόλεων, αλλά και αρκετά τμήματα του απελπισμένου λαού, που έβλεπε στην υπόσχεση ενός ευρωπαϊκού διαβατηρίου την πιθανότητα για ένα καλύτερο μέλλον. Στον δρόμο όμως, το κίνημα Μαϊντάν είχε μια μεγάλη διαφορά από την «Πορτοκαλί Επανάσταση» και αυτή ήταν ο στρατιωτικός του βραχίονας. Οι ομάδες κρούσης του Μαϊντάν αποτελούνταν από καλά εκπαιδευμένα φασιστικά και εθνικιστικά σώματα. Ένας γαλαξίας κομμάτων και ομάδων, με την ηγεσία τους σε στενή σύνδεση με κέντρα στην Πολωνία, τη Γερμανία και αλλού και μια «ελίτ κρούσης», η οποία εκπαιδευόταν επί χρόνια για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Η κατάσταση εκτραχύνθηκε όταν άγνωστοι πυροβόλησαν τους διαδηλωτές. Την ίδια στιγμή εκτυλισσόταν και ένας υπόγειος ανταγωνισμός στο φιλο-δυτικό στρατόπεδο, ο οποίος ήρθε κάπως άγαρμπα στη δημοσιότητα με το τηλεφώνημα της Βικτόρια Νούλαντ (υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ) προς τον Αμερικάνο πρέσβη Τζέφρι Πάιατ, με το ιστορικό «fuck the EU» και την προτροπή να προωθηθεί ο δικός τους υποψήφιος για την πρωθυπουργία.
(Ουκρανία: Πώς η ολιγαρχία του πλούτου οδήγησε μια χώρα
στη διάλυση
https://prin.gr/2022/03/ukraine-oligarchs/?utm_source=feedburner&utm_medium=email
Γ. Κοντογιώργης: Η σύγκρουση
εκλεγμένων «μοναρχών» και η Παγκόσμια αναμέτρηση με επίδικο την Ουκρανία
https://www.youtube.com/watch?v=hb-sI7vcS4g
Ουκρανία: Βουτηγμένη στην διαφθορά,
και θύμα ενός καθεστώτος
Η Γιγάντωση της Ακροδεξιάς
Τις παραμονές των εκλογών του 2019, το Κίεβο και οι άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας έβραζαν. Οι πορείες χιλιάδων ακροδεξιών ήταν πολύ συνηθισμένο θέαμα, όπως ήταν και η βία στους δρόμους. Υπερεθνικιστές συγκρούονταν καθημερινά με τις αστυνομικές δυνάμεις, διαδηλώνοντας κατά του τότε Προέδρου Πέτρο Ποροσένκο, που ήταν υποψήφιος για δεύτερη θητεία. Εμφανίζονταν ως προστάτες του δικαίου και πολέμιοι της διαφθοράς, η οποία όντως μαστίζει διαχρονικά το πολιτικό σύστημα της χώρας. Τότε, οι πρέσβεις των 7 ανεπτυγμένων χωρών του πλανήτη έστειλαν μια κοινή επιστολή στο υπουργείο Εσωτερικών της Ουκρανίας, «εκφράζοντας την ανησυχία τους» για την άνοδο της ακροδεξιάς, αλλά και την ενεργή δράση της. Ήταν το καλύτερο που μπορούσε να κάνει ο υπόλοιπος κόσμος, να «εκφράσει την ανησυχία του. Η Ουκρανία προφανώς είναι ανίκανη να ελέγξει το τέρας που η ίδια δημιούργησε.
(Ουκρανία: Πώς η «χρήσιμη» ακροδεξιά,
μετατράπηκε σε εθνικιστικό -και όχι μόνο- εφιάλτη
27 Φεβρουαρίου 2022)
Τον Νοέμβριο του 2021 ο πρώην αρχηγός
του Δεξιού Τομέα Νμίτρι Γιαρός διορίστηκε σύμβουλος του αρχηγού των Ενόπλων
Δυνάμεων της Ουκρανίας. Και η είδηση πέρασε
ασχολίαστη.
(Οι Έλληνες της Μαριούπολης και οι πικρές αλήθειες στο
Ουκρανικό
04 Μαρτίου, 2022)
Μια Ρωσία Περικυκλωμένη
Δυτικά, η Ρωσία είναι περικυκλωμένη από το ΝΑΤΟ: Ρουμανία, Ουγγαρία, Πολωνία, τρεις Βαλτικές χώρες, Βουλγαρία συν την Τουρκία. Μένουν η Φινλανδία και η Ουκρανία. Οποιαδήποτε από τις δυο ενταχτεί στο ΝΑΤΟ θα πυροδοτήσει την αντίδραση της Ρωσίας και θα είναι μια αντίδραση για λόγους επιβίωσης.
Το 1990 στη Συμφωνία για την Ενοποίηση της Γερμανίας οι
δυτικοί ηγέτες δεσμεύτηκαν να μην επεκταθεί το ΝΑΤΟ προς τη Ρωσία, θέτοντας ως
ακραίο ανατολικό όριο τον ποταμό Έλβα στην Πολωνία. Το 1999 η Πολωνία, η Τσεχία
και η Ουγγαρία μπαίνουν στο ΝΑΤΟ. Το 2004 οι Βαλτικές χώρες. Η Ρωσία αρκείται
σε διπλωματικές διαμαρτυρίες. Το 2008
με την είσοδο της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ, η Ρωσία αντιδρά εισβάλλει στη Γεωργία και
στην συνέχεια αποχωρεί αφού όμως πρώτα εξασφάλισε την Οσετία.
Δήλωση Άρθουρ
Σκάργκιλ , 15.03.2022
Η αποκάλυψη ότι η Ουκρανία είχε δημιουργήσει μια στρατιωτική βάση κοντά στα σύνορα με την Πολωνία και ότι η Ουκρανία και το ΝΑΤΟ είχαν πραγματοποιήσει τα τελευταία χρόνια από κοινού στρατιωτικές ασκήσεις, αποδεικνύει ότι η Ουκρανία ενήργησε κατά παράβαση της συμφωνίας με τη Ρωσία ότι δεν θα εντασσόταν στο ΝΑΤΟ ή στην ΕΕ.
(Άρθουρ Σκάργκιλ για Ουκρανικό: “Είναι καιρός να
ξεκαθαρίσουμε ότι είμαστε αντίθετοι στην παγκοσμιοποίηση”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου