Πάνω από 100 νεκροί και ανάπηροι κάθε μήνα από τροχαία.
Σάββατο 27 Μαρτίου 2021
Πολεμική Αεροπορία: Η επιχειρησιακή αναγκαιότητα για όπλα μακρού πλήγματος, η παράμετρος των αμερικανικών JASSM
Η πρόσφατη εμφάνιση τουρκικών F-16 οπλισμένων με πυραύλους AGM-84K SLAM-ER στο πλαίσιο της άσκησης Mavi Vatan, δεν ήταν μόνο μία απόπειρα επίδειξης ισχύος από την Τουρκία. Είναι ταυτόχρονα και μία υπενθύμιση της αναγκαιότητας απόκτησης μεγαλύτερου αριθμού και δυνατοτήτων παρόμοιας φιλοσοφίας όπλων από την Πολεμική Αεροπορία και το Πολεμικό Ναυτικό και της εξίσου ζωτικής αναγκαιότητας απόκτησης νέων μονάδων επιφανείας με πλήρεις δυνατότητες ΑΑ περιοχής από το τελευταίο.
Η Τουρκία φροντίζει λοιπόν, ευτυχώς, να μας υπενθυμίζει ανά τακτά χρονικά
διαστήματα, αυτό που ο μεγαλύτερος σύμμαχός μας εκτός Ευρώπης, προσπαθεί να μας
κάνει να ξεχάσουμε… Ότι δηλαδή τον καθοριστικό ρόλο στις ισορροπίες των
επόμενων ετών και δεκαετιών, δεν θα τον διαδραματίσουν φυσικά ούτε η,
επιδοτούμενη από τον Έλληνα φορολογούμενο, λειτουργία των ναυπηγείων ούτε η, με
συνοπτικές διαδικασίες, προμήθεια μίας Μοίρας μαχητικών F-35Α!
Θα τις καθορίσουν τα νέα όπλα. Οι βαλλιστικοί πύραυλοι και οι πύραυλοι
οριζόντιας πτήσης, μακρού πλήγματος κατά κύριο λόγο. Γιατί πλέον έχουν διττό
ρόλο σε οποιοδήποτε οπλοστάσιο, από τη στιγμή που έχουν πιστοποιημένη
δυνατότητα αξιοποίησης τόσο εναντίον σταθερών και κινούμενων στόχων στο έδαφος
και στην επιφάνεια της θάλασσας.
Την ώρα που η Ελλάδα καθυστερεί αδικαιολόγητα τη λήψη απόφασης παράλληλου, με τα F-16V, εκσυγχρονισμού των F-16 Block 30 και Block 50, ενέργεια που θα τα καταστήσει ικανά να αξιοποιούν νέα όπλα αέρος – αέρος και αέρος – εδάφους, την ώρα που κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο η Ελλάδα αποφεύγει την προμήθεια αερομεταφερόμενων όπλων δυνατοτήτων stand – off πληγμάτων ακριβείας, οι ΗΠΑ δια στόματος του πρέσβη τους στη χώρα μας (https://defencereview.gr/paiat-oi-ipa-den-poyloyn-aplos-metall/) προσφέρουν το F-35A.
Το ζητούμενο βέβαια δεν είναι μόνον η απόκτηση των F-35A αλλά και η ανάληψη
βιομηχανικού έργου και κυρίως η απόκτηση των κατάλληλων όπλων.
Παράλληλα, οι ίδιες οι ΗΠΑ αλλάζουν επιχειρησιακό προσανατολισμό
όπως θα δούμε ακολούθως, παραγγέλλοντας για τις ένοπλες δυνάμεις τους, αλλά και
για αυτές συγκεκριμένων συμμαχικών χωρών, όπλα αυτής ακριβώς της φιλοσοφίας. Και
αυτό είναι που ενδιαφέρει εμάς.
Η μαζική προμήθεια JASSM-ER αλλάζει το επιχειρησιακό δόγμα των ΗΠΑ.
Ο λόγος για το AGM-158 JASSM (Joint Air-to-Surface Standoff Missile)
(https://defencereview.gr/400-vlimata-ayximenoy-velinekoys-agm-158b-jassm-er-gia/) και τη νέα έκδοσή
του JASSM-ER (Extended Range), με ακόμη μεγαλύτερη ακτίνα. Η οποία ανέρχεται
σύμφωνα με αναφορές στα 500 ναυτικά μίλια (ήτοι 926 χιλιόμετρα…). Δημοσιεύματα
του αμερικανικού ειδικού Τύπου, φανερώνουν ότι για πρώτη φορά μετά τον πρώτο
Πόλεμο του Περσικού το 1991, οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ στρέφονται στη μαζική
αξιοποίηση στρατηγικών όπλων, εναντίον τακτικού και μη χαρακτήρα στόχων.
Ετοιμάζονται να πετάξουν στα σκουπίδια το ASPIS II ήτοι 350 εκατομμύρια δολλάρια;;;;;
Φυσικά, δεν θα είναι η πρώτη φορά.
--------------------------------------------------------------
Αδιανόητο οικονομικό σκάνδαλο με βαριές ποινικές ευθύνες: Απιστία 350 εκατ. δολ. με επίκεντρο την αναβάθμιση των F-16
Άλλαξαν το σύστημα αυτοπροστασίας ASPIS II χωρίς να προβλέπεται!
(Αρχικό κείμενο - 24/03/2021 - 00:21) Η αμερικανική Lockheed Martin ανακοίνωσε ότι υπέγραψε συμβόλαιο με την L3 Harris για την προμήθεια των νέων, ολοκληρωμένων συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου AN/ALQ-254(V)1 Viper Shield για τα F-16 Block 70/72 (Viper) για τα 84 αναβαθμισμένα F-16 Viper της ΠΑ, υποπρόγραμμα που θα επιβαρύνει το κύριο πρόγραμμα με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ και θα πετάξει «στα σκουπίδια» το εθνικό σύστημα αυτοπροστασίας ASPIS ΙΙ και το οποίο δεν προβλεπόταν στην αρχική σύμβαση!
H συγκεκριμένη κατάληξη αποτελεί ένα τρομακτικό σκάνδαλο, τόσο επιχειρησιακά, όσο και οικονομικά.
Και «δικαιώνει» τον πρώην ακόλουθο Άμυνας της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα και μέχρι πρόσφατα Αντιπρόεδρος της ONEX, Ρόμπερτ Παλμ που είπε για τους Έλληνες το περίφημο «Οι ζητιάνοι δεν έχουν δικαίωμα επιλογής» αναφορικά με το πρόγραμμα των φρεγατών.
Και η ευθύνη
(όχι πολιτική, αλλά ποινική) βαρύνει όλους όσους ενέχονται στο
πρόγραμμα, ειδικά αυτούς που «ξέχασαν» μια μικρή λεπτομέρεια όταν υπέγραφαν την
σύμβαση αναβάθμισης των F-16 σε επίπεδο Viper: Προβλέψεις για
συμβατότητα του «εθνικού» συστήματος αυτοπροστασίας ASPIS ΙΙ, για το
οποίο έχουν δαπανηθεί περί τα 350 εκατ. δολάρια, των F-16 Adv. και
Block 52+, με τα ραντάρ AESA που θα τοποθετούνταν στα αναβαθμισμένα F-16
Viper μαχητικά!
Ο Αμερικανός που έσωσε 350000 Έλληνες στην Σμύρνη
(καντε κλικ για να διαβασετε το αρθρο)
κάνοντας συμφωνία με τον Κεμάλ και αντιμετωπίζοντας την αδιαφορία και αρνητικότητα της ελληνικής κυβέρνησης η οποία αναγκάστηκε από εκβιασμό να συναινέσει στην σωτήρια των Eλλήνων της Σμύρνης.
Παρασκευή 26 Μαρτίου 2021
Να θυμόμαστε πάντα πως, Αυτοί που φωνασκούν περισσότερο για χάρη της Ελευθερίας είναι Άπληστοι για Κυριαρχία και Δεσποτισμό
Από την: ΔΙΚΗ των ΔΙΚΑΣΤΩΝ, Στο 1.32΄
Να θυμόμαστε πάντα πως, Αυτοί που φωνασκούν περισσότερο για χάρη της Ελευθερίας είναι Άπληστοι για Κυριαρχία και Δεσποτισμό
https://www.youtube.com/watch?v=QaXX0gN9Bf0
είτε αναφέρθηκε το 1834 στην πραγματική δίκη
είτε το 1974 όταν γυρίστηκε η ταινία
Εμπεριέχει μια μεγάλη αλήθεια, μια τάση διηνεκή, σαν να μην πέρασε μια μέρα, οι Κωλέτηδες και Μαυροκορδάτηδες τότε, οι πολιτικοί της μικρασιατικής καταστροφής μετά, οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης πρόσφατα, οι πολιτικοί σήμερα, και οι νεοπατριωτικοί πολιτικοί που φωνασκούν για ελευθερία απέναντι στην νέα τάξη πραγμάτων, τα εμβόλια και τον κάθε κορονοϊό.
Κανείς δεν απευθύνεται στην Λογική του Έλληνα, στην Ηθική και την Αρετή του, στην Προσπάθεια, στην Κριτική Σκέψη και αντιμετώπιση των πραγμάτων, των δεδομένων, των γεγονότων.
Αντιθέτως όλοι προσβλέπουν στο συναίσθημα.
Δυο αιώνες τώρα πολιτικάντηδες και κοτζαμπάσηδες απευθύνονται στο συναίσθημα και σαν συναισθηματικός λαός πέφτουμε στην παγίδα.
Σαν τον άντρα που φέρει πηγαίο το ταλέντο της ικανότητας να σαγηνεύει και να γοητεύει μια γυναίκα και όταν επιτύχει τον σκοπό του την εγκαταλείπει.
Ο Σωστός Άντρας δεν καταφεύγει σε γλυκόλογα και πλάνης λόγια, αμπελοφιλοσοφίες και φλυαροφιλοσοφίες.
Ο Σωστός Άντρας είναι ηθικός, έντιμος, ειλικρινής, δίκαιος και αναλαμβάνει τις ευθύνες του.
Τέτοιους Άντρες χρειάζεται η Γυναικάρα και Πατρίδα και Μητέρα που λέγεται ΕΛΛΑΔΑ.
Βλέπω με λύπη πρόσωπα που ευαγγελίζονται ελευθερίες και δημοκρατίες και μοιράζουν ηχηρά λόγια και ιαχές να υποδαυλίζουν το μέλλον του έθνους εξασφαλίζοντας την συνέχεια στην κατηφόρα μέσα από την ίδια τακτική: καρέκλα-κομματικό κράτος-δικά μας παιδιά.
Αν δεν ωριμάσουμε, αν δεν στραφούμε στην Ανάπτυξη του Πνεύματος μας, στην απόδραση από την κουτοπονηριά, στην απόδραση από τον σφιχτό εναγκαλισμό της αρπαχτής, στην απομυθοποίηση του ζήσε καλά αλλά στο ζήσε σωστά, και στην οριστική εγκατάλειψη όλων των παραμυθατζήδων,
Το Έθνος μας δεν θα έχει ΜΕΛΛΟΝ.
Με εκτίμηση
Δρ Θεοφάνης Α. Τσαπικούνης
Τετάρτη 24 Μαρτίου 2021
Βουτιά στην Χρεοκοπία διανθισμένη από τον Παραλογισμό της εκδούλευσης
Και το Δημόσιο Χρέος συνεχώς Αυξάνει, Συνεχώς αλλά αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν.
Γ. Ζαββός στο NPL
Summit:
Τελικός στόχος του
ΗΡΑΚΛΗ ΙΙ είναι η μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων κατά 30-32 δισ. Ευρώ
Για την σημαντική καμπή των μεταρρυθμίσεων του τραπεζικού συστήματος, το επιτυχημένο πρόγραμμα ΗΡΑΚΛΗΣ, τις νέες μεταρρυθμίσεις, και την επιστροφή του ΗΡΑΚΛΗ ΙΙ, αναφέρθηκε εκτενώς και με λεπτομέρειες ο Υφυπουργός Οικονομικών, Γ. Ζαββός, μιλώντας κατά την 2η μέρα του NPL Summit 2021 της Ethos Events.
“Η πρώτη καθοριστική μεταρρύθμιση που προχωρήσαμε ήταν το πρόγραμμα ΗΡΑΚΛΗΣ που κρίθηκε απόλυτα επιτυχές. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ τα κόκκινα δάνεια τον Ιούνιο του 2019 ανέρχονταν σε 75,4 δισ, ευρώ. Παραλάβαμε μία κατάσταση κατά την οποία 1 στα δύο δάνεια ήταν μη εξυπηρετούμενο. Ακολουθήσαμε αυστηρό χρονοδιάγραμμα, επιλέξαμε τη λύση των τιτλοποιήσεων, ως μία ρεαλιστική επιλογή την οποία επικρότησαν εταίροι και επενδυτές. Στην επιτυχία συνέβαλε οριστικά η κυβερνητική αλληλεγγύη”.
“Ο ΗΡΑΚΛΗΣ είναι λύση της αγοράς και συνεπώς δεν επιβαρύνει τον φορολογούμενο, είναι μία
συστηματική λύση, καθώς στον πρώτο χρόνο του μειώσαμε κατά 30% τα κόκκινα
δάνεια, κάτω από αντίξοες συνθήκες, όπως η πανδημία. Κάναμε βήματα προόδου σε
13 μήνες από ό,τι έγινε σε 5 χρόνια” τόνισε με νόημα ο κ. Ζαββός.
Και ποιος επιβαρύνεται ;;;;
Ποιος και με ποια λογική δημιούργησε τα μη εξυπηρετούμενα
δάνεια;;;
Σε ένα άλλο άρθρο διαβάζουμε:
Οι Βρυξέλλες αποφασίζουν για τον ΗΡΑΚΛΗ ΙΙ
Την περασμένη Παρασκευή 12 Μαρτίου, ο Υφυπουργός Οικονομικών, αρμόδιος για το χρηματοπιστωτικό σύστημα, κ. Γιώργος Ζαββός, υπέβαλε το επίσημο αίτημα της Ελληνικής Κυβέρνησης για την παράταση του προγράμματος «Ηρακλής» – το οποίο στοχεύει στη δραστική μείωση του ποσού των μη εξυπηρετούμενων δανείων που επιβαρύνουν τους ισολογισμούς των συστημικών τραπεζών – προς τη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Οι τρεις πυλώνες αφορούν:
Την πλήρη και επιτυχή εφαρμογή του προγράμματος “Ηρακλής” για τη δραστική μείωση των “κόκκινων” δανείων.
Την παράταση του προγράμματος “Ηρακλής”, δηλαδή ο “Ηρακλής ΙΙ”, ο οποίος σηματοδοτεί μια ποιοτικά και λειτουργικά διαφορετική φάση στο τραπεζικό σύστημα.
Την εισαγωγή του νομοσχεδίου με το οποίο μεταρρυθμίζεται το Ταμείο
Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Είναι πυλώνες αυτά ή η πύλη του ΑΔΗ;;;
Σε ένα άλλο άρθρο διαβάζουμε:
Τα μικρά μυστικά
της καλής εκτέλεσης του Προϋπολογισμού και τα swap των ομολόγων
Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Ιανουάριος δεν ήταν καλός μήνας για την εκτέλεση του προϋπολογισμού. Τα Έσοδα της Κεντρικής Κυβέρνησης υπολείπονται των δαπανών κατά -1.56 δισ€ (3.89 δια € έναντι 5.45 δισ €).
Δηλαδή τα έσοδα μειώνονται και οι δαπάνες αυξάνουν και
μαζί και το χρέος.
Αλλά οι χαρές οι γιορτές και τα πανηγύρια για τον δανεισμό σταματημό δεν έχουν
Στα 2,5 δισ. ευρώ τα κεφάλαια που αντλήθηκαν
για το Δημόσιο από το 30ετές ομόλογο
Η έκδοση
συμβάλλει σημαντικά στην περαιτέρω βελτίωση της βιωσιμότητας του δημοσίου
χρέους, είπε ο Χ. Σταϊκούρας. Με 2,5 δισ. ευρώ ενισχύει τα ταμειακά του
διαθέσιμα το Ελληνικό Δημόσιο μετά την επιτυχή έκδοση του 30ετούς ομολόγου.
Δηλαδή το θέλουμε το Χρέος να υπάρχει
και να μεγενθύνεται ή κάνω λάθος;;;
Ο υπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας, ανέφερε πως «η έκδοση καταδεικνύει και
επιβεβαιώνει, ακόμη πιο εμφατικά σε σύγκριση με προηγούμενες εξόδους στις
αγορές, την εμπιστοσύνη της διεθνούς επενδυτικής
κοινότητας στη διαχείριση, τις δυνατότητες και τις προοπτικές της ελληνικής
οικονομίας. Παράλληλα, αποτελεί ένα επιπλέον θετικό βήμα, το οποίο
αναμένεται να συνδράμει, καταλυτικά, στις μελλοντικές αναβαθμίσεις του
αξιόχρεου της χώρας».
Η εμπιστοσύνη της διεθνούς επενδυτικής κοινότητας σε τι συνίσταται;;;
στην ικανότητα μας να δανειζόμαστε, να αυξάνουμε το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος
και μετά στο να επιδιώκουμε την μείωση των κόκκινων δάνειων;;;
Οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας ποιες είναι ;;; το
Δημόσιο Χρέος συνεχώς να Αυξάνει;;; Συνεχώς;;;
Ή θα σοβαρευτούμε και θα ωριμάσουμε ή απλά θα κατρακυλήσουμε στην άβυσσο του κομματικού πελατειακού κράτους που τόσο καλά τρέφει και προστατεύει η ανωριμότητα και αυτό στοχευόμενη καλοπέρασή μας.
Δρ Θεοφάνης Α. Τσαπικούνης
Τρίτη 23 Μαρτίου 2021
Δευτέρα 22 Μαρτίου 2021
Ποιος να απαιτήσει Δημοκρατικές Ελευθερίες
Για όσους διασώζουν κριτική σκέψη και οξυδερκή ευαισθησία, γίνεται φανερή η συντελούμενη, σε διεθνή κλίμακα, αλλαγή πολιτισμικού «παραδείγματος». Ο Καβάφης θα έλεγε: «ανεπαισθήτως». Και θα εξηγούσε: «Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ».
Περάσαμε από μιαν εκδοχή ή πρότυπο της ανθρώπινης ύπαρξης ως συνύπαρξης (κοινότητας, «πόλεως», συμμετοχικής γλώσσας, Ιστορίας, μεταφυσικής ελπίδας), σε μια στεγανή ταύτιση της ύπαρξης με το αδιαφοροποίητο άτομο του ανθρώπινου είδους, αριθμητικά διακρινόμενο (ΑΔΤ, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ) – απρόσωπη μονάδα, φορέα ίδιων για όλους νομικών δικαιωμάτων, κατασφάλισης των εγωτικών του καθενός επιλογών.
Στη διάρκεια των προγενέστερων αιώνων, πρώτο μέλημα της νομοθεσίας ήταν η προστασία των σχέσεων κοινωνίας: η χαλιναγώγηση της εγωκεντρικής πλεονεξίας – απληστίας – αυθαιρεσίας. Είναι εμπειρικά και διαχρονικά βεβαιωμένη η τότε προτεραιότητα του κοινωνείν: να τιθασεύεται, με ποικίλους θεσμούς, η αμετρία της ατομικής ασυδοσίας, η μέθη εγωτικής ισχύος. Θεσμοποιημένη η τιθάσευση, ελευθερώνει το πεδίο του δημιουργικού ανταγωνισμού, της ευγενικής άμιλλας, κυοφορεί τη χαρά της φιλίας και το αποκούμπι της συγγένειας, καθιστά ευγενικό άθλημα τη δημοκρατία.
Όταν πρώτιστη ανάγκη των ανθρώπων ήταν η κοινωνία των αναγκών και των στόχων του βίου, τότε οι θεσμοί και οι νόμοι χαλιναγωγούσαν τις εγωκεντρικές ορέξεις και απαιτήσεις. Όταν πρώτιστη επιδίωξη έγινε η κατασφάλιση των ατομικών δικαιωμάτων, τότε άλλαξαν και οι στοχεύσεις (σκοποθεσίες) νόμων και θεσμών. Η οργανωμένη συλλογικότητα θέλει να εγγυηθεί ατομικές φιλοδοξίες και επιδιώξεις, όχι τη δυναμική των σχέσεων.
Προοδεύουν σε αρτιότητα οι συλλογικές μας συμβάσεις, μειώνεται όμως σταθερά η αποτελεσματικότητά τους. Συμφωνούμε στην προστασία της εγωτικής αυτάρκειας, αλλά τη συμφωνία την επικροτεί ο νους, δεν συντονίζεται η κοινή θέληση. Το δίπολο νομικισμού και ηθικισμού θριαμβεύει, με αποτέλεσμα τον κυρίαρχο σήμερα στον πλανήτη μηδενισμό και αμοραλισμό – αφού «νόμος» είναι «το δίκιο του εγώ μας» και «ηθική», η καταιγιστικά διαφημιζόμενη ηδονοθηρία.
Η ελευθερία έχει μια εγγενή παραδοξότητα: όλοι την τιμούν και την υμνούν, αλλά ως σύμβαση, όχι ως κατάκτηση. Τη θέλουν να προκύπτει από διεθνείς συμφωνίες (εξ ορισμού υποκριτικές), όχι από «κόκαλα ιερά» θυσιαστικής αυταπάρνησης. Κάθε απόπειρα επιβολής της ελευθερίας ισοδυναμεί με κατάργησή της. Δεν υπάρχει ηλιθιότερο πρόταγμα από το να διεκδικούμε την ελευθερία σαν «δικαίωμα»: να την υποτάσσουμε a priori σε ωφελιμιστικές (ατομοκεντρικές) προδιαγραφές. Σήμερα πια, η προτεραιότητα του ατομικού δικαιώματος λειτουργεί ως υπερ-όπλο εγωτικής ισχύος, δεν υποτάσσεται ούτε καν στις χρηστικές απαιτήσεις της συλλογικότητας.
Το δικαίωμα δεν ξέρει τη σχέση, ξέρει μόνο τη χρήση. Δεν ξέρει τον έρωτα, την έκπληξη όταν γεννιέται η αμοιβαιότητα. Ξέρει τον αυτοηδονισμό του ναρκισσισμού, τον αυτεξευτελισμό της υποταγής στην τυφλή ορμή. Και το οξύ πρόβλημα (πολιτικό) σήμερα είναι ότι, αυτός ο πρωτογονισμός και η υπανθρωπία του «δικαιώματος» επιβάλλεται στανικά σαν μονόδρομος «πληροφόρησης», «ενημέρωσης», «ψυχαγωγίας» προϋποθέτοντας τους πολίτες παθητικούς δέκτες αρρωστημένης περιέργειας.
Διατίθεται χρόνος τηλεοπτικός αφειδώλευτος για να «πληροφορηθεί» η ελλαδική κοινωνία, με λεπτομέρειες, τα βίτσια ανθρώπων τιμημένων από την πολιτεία με ευθύνες κεντρικές, προκειμένου να συνεχίζουν, στα ίδια χώματα. Τέχνη ελληνική «σπουδαία και τελεία». Ακατάσχετη τηλεοπτική φλυαρία, μετασκευάζει σε δήθεν «πικάντικη» την εφιαλτική απανθρωπία και διαστροφική κακουργία, επιβάλλοντας, πριν από τη δίκη, τη διαπόμπευση, για χάρη της εμπορικής τηλεθέασης.
Το τηλεοπτικό πεδίο, στη σημερινή Ελλάδα, γεννάει ανυπόφορη ντροπή και αγανάκτηση, εμπεδώνει στον πολίτη τον τρόμο της βεβαιότητας ότι «κράτος δεν υπάρχει». Όταν η ίδια διαφήμιση επαναλαμβάνεται, ως μία ενιαία, δύο και τρεις φορές, αποδείχνεται στην πράξη, με χυδαία αναίδεια, ότι Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο δεν υφίσταται, μόνο πληρώνεται για να είναι ανύπαρκτο.
Το κράτος στην Ελλάδα δεν υπηρετεί τον πολίτη – το αντίθετο ισχύει: ο πολίτης είναι σκλάβος του κράτους, ανυπεράσπιστο θύμα μιας παρανοϊκής θηριωδίας. Το κράτος, καταγωγικά και επί διακόσια χρόνια τώρα, συγκροτείται, στελεχώνεται και λειτουργεί σαν διαστροφική απόφυση της κοινωνίας, μόνο για να υπηρετεί την κομματική παράνοια, το αλκοολίκι της εξουσίας των κομματανθρώπων.
Ας τολμούσε ένας αξιόπιστος φορέας (το Ιδρυμα Νιάρχου, λ.χ., ή το Ιδρυμα Ωνάση) μιαν αμερόληπτη απογραφή: Πόσοι Ελληνες τρέφονται ισοβίως από το κράτος με κομματική μεσολάβηση. Από ποιον διορίστηκαν, αν συνδέθηκε ποτέ η προσφορά τους με τις απολαβές τους. Για πόσα χρόνια εργασίας, παίρνουν, επί πόσα χρόνια, σύνταξη. Με ποιες θεσμικές μεταρρυθμίσεις, θα μπορούσε ο κρατικός μηχανισμός και οι λειτουργίες του να αποσυνδεθούν από κάθε κομματική παρέμβαση, εξάρτηση, διαπλοκή;
Το
τηλεοπτικό πεδίο, στη σημερινή Ελλάδα, είναι παγιδευμένο στην αυτοκαταστροφική
της κοινωνίας λογική (και στις συναφείς πρακτικές) που έχει επιβάλει η
κομματοκρατία. Αυτή η λογική λογαριάζει σαν «ελευθερία» το «δικαίωμα» και το
δικαίωμα σαν κατασφαλισμένη ακοινωνησία. Καμιά κοινωνική ομάδα (δικαστές,
στρατιωτικοί) δεν έχει το «δικαίωμα» να απαιτήσει, δυναμικά, δημοκρατικές
ελευθερίες.
πηγη
http://www.yannaras.gr/poios-na-apaitesei-dimokratikes-eleutheries/
Christos Yiannaras | 16 Mar 2021
Ο «κακός μας ο καιρός» και οι ευθύνες
Από τις πρώτες κιόλας ημέρες της στελέχωσής του, ο ελληνικός κρατικός μηχανισμός έγινε «αποθήκη» ρουσφετιών και χώρος τακτοποίησης ημετέρων […]
Γράφει ο Γιώργος Παπαχρήστος.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν στις διάφορες, διαδικτυακές πλέον, ημερίδες για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 υπάρχει κάποια η οποία θα αφορά τις παθογένειες του ελληνικού κράτους. Ενδεχομένως ο «Κύκλος» του Ευάγγελου Βενιζέλου να ασχοληθεί με το θέμα – άλλωστε οι εκδηλώσεις που διοργανώνει αρκετές φορές έχουν το στοιχείο της επικαιρότητας και άλλες πάλι είναι εκτός «γραμμής».
Αναφέρομαι
στις παθογένειες του ελληνικού κράτους για να αναδείξω την, κατά την γνώμη μου,
κορυφαία εξ αυτών, τη δομή και τη στελέχωσή του. Από τις πρώτες κιόλας ημέρες
της στελέχωσής του, ο ελληνικός κρατικός μηχανισμός έγινε «αποθήκη» ρουσφετιών
και χώρος τακτοποίησης ημετέρων – παιδιά αγωνιστών του ’21, με διευθυντές και
προϊσταμένους παιδιά κοτζαμπάσηδων και προεστών. Συνήθως αναλφάβητων ή με
ελάχιστες γνώσεις.
Επρεπε να στελεχωθεί το νέο ελληνικό κράτος, και δεν υπήρχε ούτε χρόνος, ούτε διαθέσιμο ανθρώπινο δυναμικό για να υπάρξει κάτι καλύτερο από αυτό. Το δυστύχημα είναι ότι αυτή η πρώτη «μαγιά» όχι μόνο δεν έγινε προσπάθεια να διορθωθεί τις επόμενες δεκαετίες, αλλά αφέθηκε να δίνει το ίδιο «ψωμί» για πολλά χρόνια ακόμη. Τα παιδιά των αγωνιστών του ’21 έδωσαν τη θέση τους στην κομματική πελατεία και με τον τρόπο αυτόν δίπλα στο άντρο του ρουσφετιού θέριεψε η γραφειοκρατία. Και το κράτος από υπηρέτης του πολίτη έγινε βασανιστής, αντίπαλος και εν τέλει εχθρός του.
Κατά καιρούς έγιναν μερικές υποτυπώδεις προσπάθειες να επικρατήσει ένα είδος αξιοκρατίας στις προσλήψεις υπαλλήλων του Δημοσίου, αλλά κάθε φορά που ελάμβανε μια κυβέρνηση ένα μέτρο προς την κατεύθυνση αυτή, μια άλλη κυβέρνηση νομοθετούσε για την υπονόμευσή του.
Αν, ας πούμε, υπήρξε κορυφαία νομοθετική προσπάθεια να μπει ένα τέλος στις ρουσφετολογικές προσλήψεις στο Δημόσιο με τον περίφημο νόμο του Αναστάση Πεπονή (1994), που καθιέρωσε το ΑΣΕΠ, δέκα χρόνια μετά η κυβέρνηση Καραμανλή, απαντώντας στις ασφυκτικές πιέσεις της εκλογικής βάσης για προσλήψεις «δικών μας» παιδιών στο Δημόσιο, θέσπισε την περίφημη «συνέντευξη» ως κριτήριο για την πρόσληψη κάποιου. Ο υποψήφιος προς πρόσληψη δεν αρκούσε να έχει τα τυπικά προσόντα, έπρεπε να περάσει και από συνέντευξη, κατά την οποία υποβαλλόταν σε… σκληρές ερωτήσεις του είδους «το μαύρο άλογο του Καραϊσκάκη τι χρώμα είχε;» ή «τα παιδιά του Ζεβεδαίου ποιον είχαν πατέρα;» και παρόμοια σχετικά. Παρωδία. Αλλά δυστυχώς αυτή η παρωδία παρήγαγε αποτέλεσμα. Σοβαρό. Πάνω από 350.000 «δικά μας», δεξιά, παιδιά προσλήφθηκαν στο Δημόσιο με ένα ετήσιο κόστος 15-20 δισ. και κάπως έτσι η χώρα οδηγήθηκε στα βράχια της χρεοκοπίας…
Τα
θυμήθηκα όλα αυτά τώρα που η κακοκαιρία σάρωσε τη χώρα και παρέλυσε την κρατική
μηχανή. Και παρακαλώ να τα θυμόμαστε όλοι κάθε φορά που ύστερα από μια τέτοια
θεομηνία αναρωτιόμαστε φωναχτά «μα πού είναι το κράτος;». Οχι πως θα νιώσουμε
καλύτερα χωρίς ρεύμα, νερό, συγκοινωνίες, αλλά τουλάχιστον να ξέρουμε ότι επί
του συγκεκριμένου υπάρχει μια μορφή συνυπευθυνότητας. Γιατί δεν μπορείς να
περιμένεις καλύτερο κράτος, όταν με έναν τρόπο έχεις συναινέσει στην κατάργηση
της αξιοκρατίας και βολεύεσαι με τη «συνέντευξη» που θεσπίζει ο κάθε
τυχάρπαστος ρουσφετολόγος υπουργός…
πηγη
https://www.tovima.gr/2021/02/23/opinions/o-kakos-mas-o-kairos-kai-oi-eythynes/
23.02.2021
Το Παρελθόν και τα Παραλειπόμενα των Πολιτικών μας
Ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ
Στο έγγραφο της CIA υπάρχει μαρτυρία διπλωματικού υπαλλήλου, σύμφωνα με την οποία οι δυο πρώην πρωθυπουργοί ήταν συνεργάτες των ναζί κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής….
Το άκρως απόρρητο έγγραφο φέρει ως ημερομηνία την 16η Σεπτεμβρίου 1962. Ο άνθρωπος που το έγραψε, υποστηρίζει ότι συνομίλησε με τον τότε σύμβουλο της πρεσβείας Ιωάννη Μοσχόπουλο, ο οποίος του αποκάλυψε ότι κατά τη δίκη του ναζί και υπεύθυνου για το θάνατο εκατομμυρίων Εβραίων Άντολφ Άιχμαν στο Ισραήλ, προέκυψε πως μεταξύ των στοιχείων που ήταν στη δικογραφία υπήρχε και ένας πίνακας με τα ονόματα Ελλήνων που συνεργάστηκαν με τον Μέρτεν στη Θεσσαλονίκη για την εξόντωση Εβραίων.
«Άκρως απόρρητον. Το όνομα του πρωθυπουργού κ. Κωνστ. Καραμανλή περιλαμβάνεται πράγματι εις τον πίνακα των πρακτόρων των γερμανικών αρχών κατοχής, ως συνεργάτης του Μέρτεν εις την εξόντωσιν των Εβραίων» είναι ο τίτλος του κειμένου.
Η Υπόθεση Μέρτεν αφορούσε τον Μαξ Μέρτεν, αξιωματικό των ναζιστικών κατοχικών δυνάμεων, ο οποίος κατηγορήθηκε για εγκλήματα πολέμου. Η υπόθεση συγκλόνισε την πολιτική ζωή της Ελλάδας από το 1957 μέχρι το 1960. Έλαβε διαστάσεις τον Νοέμβριο του 1958 όταν η κυβέρνηση ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή κατέθεσε και ψήφισε νομοσχέδιο, με το οποίο τροποποιούνταν ο προηγούμενος σχετικός νόμος και επιτρεπόταν η αποφυλάκιση των εγκληματιών πολέμου που είχαν ήδη καταδικαστεί και κρατούνταν σε ελληνικές φυλακές. Οι ενέργειες της Κυβέρνηση Καραμανλή πραγματοποιήθηκαν υπό την υπόδειξη των Γερμανών καθώς το φθινόπωρο του 1958 έγινε η σύναψη δανείου της Ελλάδος από την Γερμανία ύψους 200 εκατομμυρίων μάρκων.
Ο Μαξ Μέρτεν (8 Σεπτεμβρίου 1911 – 21 Σεπτεμβρίου 1971) ήταν Γερμανός ανώτατος εισαγγελέας της Ναζιστικής Γερμανίας που έφερε τον βαθμό του λοχαγού. Καταγόταν από το Βερολίνο και είχε νυμφευθεί την κόρη του Ούγγρου προξένου στο Βερολίνο. Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε στη Σερβία και την Ελλάδα ως ανώτερος δικαστικός σύμβουλος των εκεί γερμανικών στρατιωτικών διοικήσεων (Κομαντατούρ), ενώ η σύζυγός του διέμενε μόνιμα στη Βουδαπέστη, όπου για πολύ καιρό υπήρξε ιδιαιτέρα γραμματεύς του υφυπουργού δικαιοσύνης Ρόλαντ Φράισλερ.
Στην Ελλάδα ήλθε τον Απρίλιο του 1942, ένα χρόνο μετά τη γερμανική εισβολή,
συνοδευόμενος από τον υπασπιστή του, Μάισνερ, με τον οποίο και εγκαταστάθηκε
στη Θεσσαλονίκη τη διετία 1942-1944, όπου ανέλαβε τη γενική εποπτεία της δίωξης
των Εβραίων της Μακεδονίας, σύμφωνα με την από 7 Ιουλίου 1942 σχετική διαταγή
της Κομαντατούρ «περί μέτρων κατά των Εβραίων και των περιουσιών αυτών»,
αντικαθιστώντας σε πολλές περιπτώσεις και τον ανώτερο στρατιωτικό διοικητή
Μακεδονίας και Αιγαίου.
Θεωρούνταν ο κύριος υπεύθυνος της γενοκτονίας των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, διατάσσοντας τη μεταφορά περίπου 45.000 ατόμων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς, καθώς και την ευθύνη της λεηλασίας των περιουσιών τους, μέχρι και τυμβωρυχίας του εβραϊκού νεκροταφείου, που υπολογίσθηκε ότι ξεπερνούσαν σε αξία το τεράστιο για την εποχή εκείνη ποσό των 125.000.000 χρυσών φράγκων. Εξ αφορμής αυτών αποκλήθηκε «Δήμιος της Θεσσαλονίκης» και «Χασάπης της Θεσσαλονίκης».
Μετά τη λήξη του πολέμου ο Μέρτεν συνελήφθη από τους Αμερικανούς στην κατεχόμενη Γερμανία. Το 1946 οι Αμερικανοί πρότειναν την παράδοσή του στις ελληνικές αρχές, στο πλαίσιο της συμφωνίας, που οι Σύμμαχοι είχαν υπογράψει το 1943 για την παράδοση των εγκληματιών πολέμου στις χώρες διάπραξης των εγκλημάτων τους. Η ελληνική πλευρά δια του Έλληνα στρατιωτικού ακολούθου στο Βερολίνο, στρατηγού Ανδρέα Υψηλάντη, πρότεινε την απελευθέρωσή του λόγω της άμεμπτης συμπεριφοράς του και των ανεκτίμητων υπηρεσιών του προς την Ελλάδα.
Έτσι άρχισε μια νέα καριέρα στη μεταπολεμική Γερμανία, εργαζόμενος στο Γερμανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης. Αναμίχθηκε στην πολιτική και μαζί με τον Γκούσταφ Χάινεμαν, τον κατοπινό πρόεδρο της Δυτικής Γερμανίας, ίδρυσε πολιτικό κόμμα αντιπολιτευτικό του Κόνραντ Αντενάουερ για την αποδοχή της μονιμότητας του χωρισμού της Γερμανίας.
Η υπόθεση Μέρτεν ξεκίνησε τον Μάιο του 1957, όταν ο Γερμανός εγκληματίας έφθασε στην Ελλάδα για να καταθέσει σε δίκη του πρώην διερμηνέα του[4] και μάλιστα όχι ως απλός ιδιώτης, αλλά με την επίσημη ιδιότητα υψηλόβαθμου στελέχους του υπουργείου Δικαιοσύνης της Δυτικής Γερμανίας, κατέχοντας θέση Γενικού Γραμματέα. Για τις κατηγορίες εναντίον του ποτέ δεν είχε συλληφθεί προκειμένου να προσαχθεί στο Δικαστήριο εγκλημάτων πολέμου, παρότι εκκρεμούσε σε βάρος του ένταλμα σύλληψης από το 1947.
Η τότε ελληνική κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην αρχή έδειξε αμήχανη και στη συνέχεια υποχώρησε στις πιέσεις -μέσω πρέσβη- του καγκελάριου Κόνραντ Αντενάουερ, καθώς επίκειτο (Φθινόπωρο 1958) σύναψη δανείου της Ελλάδος ύψους 200 εκατομμυρίων μάρκων. Στις αρχές Νοεμβρίου του 1958 ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Αβέρωφ πραγματοποίησαν επίσημη επίσκεψη στη Βόννη, επιδιώκοντας κυρίως να εξασφαλίσουν πιστώσεις από τη Δυτική Γερμανία για έργα υποδομής. Οι Δυτικογερμανοί ηγέτες ενδιαφέρονταν για τη διείσδυση του γερμανικού κεφαλαίου στην Ελλάδα και για την εξάπλωση της οικονομικής επιρροής της Δυτικής Γερμανίας στη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Φαίνεται όμως ότι ενδιαφέρονταν και για κάτι άλλο ακόμη: να σταματήσει η δίωξη των εγκληματιών πολέμου στην Ελλάδα, ώστε παράγοντες της οικονομικής και πολιτικής ζωής της Δυτικής Γερμανίας που βαρύνονταν με εγκλήματα ή είχαν εντάλματα για την κατοχική δράση τους στην Ελλάδα, να μπορούσαν ανενόχλητα να έρχονται και να φεύγουν.
Πράγματι στις 13 Νοεμβρίου 1958 υπογράφηκε γερμανοελληνική οικονομική συμφωνία, σε μυστικό παράρτημα της οποίας (αποκαλύφθηκε αργότερα πως) «ο Καραμανλής υποσχέθηκε στον Γερμανό Καγκελάριο Αντενάουερ ότι η Ελλάδα θα ανέστελλε όλες τις διώξεις και θα παρέδιδε τον Μέρτεν στη Γερμανία».
Λίγες μέρες μετά την επιστροφή των Καραμανλή-Αβέρωφ από τη Βόννη, ο αρχηγός της Δημοκρατικής Ενώσεως Ηλίας Τσιριμώκος ζήτησε από τον πρόεδρο της Βουλής να συζητηθεί το θέμα Μέρτεν. Συγκεκριμένα ανέφερε ότι υπήρχαν πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε αναλάβει την υποχρέωση έναντι της δυτικογερμανικής κυβέρνησης, να απελευθερώσει τον δήμιο της Θεσσαλονίκης Μαξ Μέρτεν. Η πληροφορία προκάλεσε εντύπωση και έξαψη ιδιαίτερα στην Αριστερά. Στα τέλη Ιανουαρίου του 1959 η κυβέρνηση Καραμανλή έφερε για συζήτηση στη Βουλή νομοσχέδιο «Περί τροποποιήσεως της νομοθεσίας για τα εγκλήματα Πολέμου», σύμφωνα με το οποίο οριζόταν ότι «αναστέλλεται αυτοδικαίως και χωρίς να απαιτείται απόφασης τις δικαστηρίου, πάσα δίωξης Γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου, καθώς και η εκτέλεσης πάσης ποινής ή το υπόλοιπον ταύτης», που χαρακτηρίστηκε από τους νομικούς κύκλους έκτρωμα. Αναφορές στο νομικό εκείνο έκτρωμα δημοσίευσαν πολλές ευρωπαϊκές εφημερίδες και περιοδικά, ενώ οι Times του Λονδίνου λοιδορώντας την Ελλάδα έγραφαν «Η Ελλάς αμνηστεύει τους σφαγείς της». Αλλά και στο εσωτερικό οι αντιδράσεις πολλών βουλευτών ήταν επίσης έντονες, ιδιαίτερα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του Ηλία Τσιριμώκου και του Σταύρου Ηλιόπουλου που κατηγόρησαν την κυβέρνηση για υποχώρηση και ενδοτικότητα.
Στον ξεσηκωμό των Καλαβρυτινών με αφορμή αυτό το νόμο, ο τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παναγιώτης Κανελλόπουλος δήλωσε από το βήμα της Βουλής: «κατέχομαι υπό βαθείας ευλαβείας έναντι των θυμάτων των Καλαβρύτων, αλλά αι σφαγαί εκεί προεκλήθησαν ως αντίποινα δια φόνους Γερμανών και μάλιστα αιχμαλώτων…», δηλώσεις που προκάλεσαν δυσφορία και οργή. Υπουργός Δικαιοσύνης στην Ελλάδα τότε ήταν ο Κωνσταντίνος Καλλίας που είχε δηλώσει πως «πρέπει να παραμεριστούν τα εμπόδια δια την ανάπτυξιν των σχέσεών μας με την Δυτικήν Γερμανίαν», και χαρακτήρισε την ψήφισή του ως μια πολιτικής πράξης σκοπίμου Ο εισηγητής της πλειοψηφίας Παπαρρηγόπουλος δήλωσε ότι στην περίπτωση Μέρτεν θα γινόταν εξαίρεση και ο Γερμανός ναζί θα έμενε στη δικαιοδοσία των ελληνικών δικαστηρίων. Όπως αποδείχθηκε, επρόκειτο για μία παραπλανητική κίνηση προκειμένου η κυβέρνηση να κατευνάσει την οργή της αντιπολιτεύσεως. Συνέπεια όλων αυτών ήταν τελικά το διάταγμα αυτό να καταψηφιστεί απ΄ όλη την αξιωματική αντιπολίτευση, που διαμαρτυρόταν για την απαράδεκτη μεθόδευση.
Αποφυλάκιση και απέλαση του Μέρτεν
Το φθινόπωρο του 1959 η υπόθεση Μέρτεν ήλθε και πάλι στην επικαιρότητα με το νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση της Ε.Ρ.Ε., με το οποίο γινόταν τροποποίηση του προηγούμενου σχετικού νόμου και επιτρεπόταν η αποφυλάκιση των εγκληματιών πολέμου που είχαν ήδη καταδικαστεί και εκρατούντο σε ελληνικές φυλακές. Ακολούθησε θυελλώδης συζήτηση στη Βουλή. Κάτω από τον καταιγισμό πυρών Ε.Δ.Α. και Δημοκρατικής Ενώσεως, η κυβέρνηση δια του αντιπροέδρου της, Παναγιώτη Κανελλόπουλου, απήντησε ότι η Ε.Ρ.Ε. είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στη «σημερινή Γερμανία» και ότι ο μόνος εγκληματίας πολέμου που βρισκόταν σε ελληνικές φυλακές, ο Μέρτεν, έπρεπε να απελαθεί και να παραδοθεί στη χώρα του.
Τελικά το νομοσχέδιο ψηφίστηκε και στις 5 Νοεμβρίου 1959 ο Μέρτεν αποφυλακίστηκε και απελάθηκε από την Ελλάδα. Ευθύς μετά την άφιξή του στη Δυτική Γερμανία συνελήφθη με ένταλμα των γερμανικών δικαστικών αρχών και δικάστηκε στο Βερολίνο. Ο ανακριτής αποφάσισε να παραμείνει ελεύθερος, με τον όρο να παρουσιάζεται στην αστυνομία δύο φορές την εβδομάδα[17].
Γερμανικά δημοσιεύματα και νέος σάλος
Στις 28 Σεπτεμβρίου 1960 η γερμανική εφημερίδα Ηχώ του Αμβούργου και το περιοδικό Der Spiegel δημοσίευσαν αφηγήσεις του Μαξ Μέρτεν, σύμφωνα με τις οποίες ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο υπουργός Εσωτερικών Δημήτρης Μακρής και η σύζυγός του, Δοξούλα, ήταν «έμμισθοι πληροφοριοδότες των γερμανικών αρχών Κατοχής και για τις πολύτιμες πληροφορίες που είχαν δώσει, σχετικά με την Αντίσταση, πήραν ανταμοιβή από τις κατασχεμένες περιουσίες των Εβραίων».
https://jhmromeo.blogspot.com/2021/02/blog-post_92.html
10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021
ΕΠΙΣΗΣ
Υπόθεση Μέρτεν 17-02-2011 μέρος 1ο
https://www.youtube.com/watch?v=EvkChekH-Gk&ab_channel=DiavlosPaedia
Υπόθεση Μέρτεν Β' ΜΕΡΟΣ
https://www.youtube.com/watch?v=aBSOc0-uXVM&pbjreload=101&ab_channel=koutipandoras
τα δυο βίντεο συμπυκνώνονται
σε ένα στο παρακάτω λινκ
https://jhmromeo.blogspot.com/2021/02/blog-post_92.html
Σάββατο 20 Μαρτίου 2021
Ο Μητσοτακης γνωριζει ή δεν γνωριζει τον Λιγναδη ;;;
«Δεν τον ξέρει» ο Μητσοτάκης «τον Δημήτρη»
https://www.youtube.com/watch?v=J01f4qumtfo
παγκοσμια ημερα του πολιτισμου και ο πρωθυπουργος λεει: Δημητρη να το κανεις, να το κανεις σε παρακαλω. Δημητρη σ ευχαριτω πολύ ….
Γεραπετρίτης: Ο Πρωθυπουργός δεν γνώριζε ούτε κατ’ όψη τον Δημήτρη Λιγνάδη!
https://www.opoligrafos.gr/politics/gerapetritis-o-mitsotakis-den-gnorize-oute-kat-opsi-ton-lignadi/
Ο Γιώργος Γεραπετρίτης, μιλώντας σήμερα στον ραδιοφωνικό σταθμό ΘΕΜΑ 104.6, κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια για να προστατεύσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη από κάθε κριτική για την τοποθέτηση, με απευθείας ανάθεση, του Δημήτρη Λιγνάδη στη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, ρίχνοντας το βάρος της επιλογής αποκλειστικά στη Λίνα Μενδώνη. Υπενθυμίζεται μάλιστα ότι στις 7 Αυγούστου 2019 και αφού η νέα κυβέρνηση είναι ένα μήνα στην εξουσία, η Λίνα Μενδώνη ανακοινώνει στη Βουλή την ανάκληση της προκήρυξης για τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου που είχε εκδώσει η προηγούμενη κυβέρνηση στις 21 Μαϊου 2019, με αιτιολογία –μεταξύ άλλων- λόγους δημοσίου συμφέροντος.
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, ο υπουργός Επικρατείας
ξεκαθάρισε ότι ο πρωθυπουργός δεν γνώριζε ούτε κατ’ όψη τον κ.
Λιγνάδη, τονίζοντας ότι «και η εχθροπάθεια έχει όρια». Σύμφωνα με τον κ.
Γεραπετρίτη λοιπόν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε πλήρη άγνοια για το ποιος είναι
ο Δημήτρης Λιγνάδης, καθώς δεν τον είχε δει ποτέ, ούτε καν σε μια θεατρική
παράσταση! Μήπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είχε καν ακούσει και το όνομα του
Δημήτρη Λιγνάδη πριν αναλάβει το Εθνικό Θέατρο; Και πώς γίνεται ο κ. Λιγνάδης
να ήταν αποκλειστικά προσωπική επιλογή της Λίνας Μενδώνη, όταν η ίδια,
στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την προηγούμενη
εβδομάδα, δήλωνε πως δεν τον γνώριζε προσωπικά και πως τον είχε δει μόνο σε μια
θεατρική παράσταση το 2018, αλλά μπορούσε παρ’ όλα αυτά να υπερασπιστεί το ήθος του στη Βουλή;
Κυριάκος Μητσοτάκης: Αντί να ψάχνουν δουλειά στο δημόσιο, οι νέοι να γίνουν επιχειρηματίες
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο ίδιος που μεγάλωσε και ανατράφηκε στην πιο κρατικοδίαιτη οικογένεια των τελευταίων 70 ετών και ο ίδιος που η μόνη εργασία που έκανε στην ζωή του ήταν με μέσον τον Κώστα Σημίτη, να βρει δουλεία με παχυλό μισθό στην Εθνική τράπεζα επί Καρατζά, μετά από παράκληση του – υποτίθεται πολιτικού αντιπάλου – πατέρα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ακόμη και οι συγγενείς του οποίου εδώ και αρκετά χρόνια απασχολούνται με τον δημόσιο τομέα, συμβούλεψε τους νέους να μη ψάχνουν δουλειά στο δημόσιο, αλλά να γίνουν επιχειρηματίες.
Να γίνουν επιχειρηματίες με την πιο διαπλεκόμενη κυβέρνηση, που έχει τους μικρομεσαίους κλειστούς πάνω από 200 μέρες και εξυπηρετεί με μίζες και ρουσφέτια μόνο τον ΣΕΒ και όσους δίνουν την καλύτερη μίζα με απευθείας αναθέσεις.
Αρνητικές εντυπώσεις προκάλεσε η συμβουλή του Κυριάκου
Μητσοτάκη στους νέους, να μην ψάχνουν δουλειά στο δημόσιο, αλλά να γίνουν
επιχειρηματίες.
Κι αυτό διότι είναι γνωστό τοις πάσι ότι τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης όσο και η οικογένειά του, εδώ και αρκετά χρόνια κατέχουν θέσεις και αξιώματα στο δημόσιο, χωρίς να υπάρχει διάθεση από πλευρά τους να απεμπλακούν με οποιονδήποτε τρόπο από αυτό.
Ειδικότερα, μιλώντας στο διαδικτυακό συνέδριο «Innovative Greeks» ο κ. Μητσοτάκης σημείωσε και τόνισε πως οι νέοι αντί να ψάχνουν δουλειά στο δημόσιο, να μπορούν να σκέφτονται πως θα γίνουν επιχειρηματίες. «Δεν λέω ότι δεν χρειαζόμαστε ταλαντούχο κόσμο στο δημόσιο με αξιοκρατικά κριτήρια και διαδικασίες», έσπευσε να διευκρινίσει.
Θα περίμενε ωστόσο κανείς, ειδικά ένας πολιτικός όπως ο
Κυριάκος Μητσοτάκης, να είναι πιο φειδωλός σε τέτοιες προτροπές προς τους
νέους, καθώς το δημόσιο δεν μπορεί να το μονοπωλεί κανείς.
Ακόμη, εάν θέλει πράγματι οι νέοι να σκέφτονται πώς να δημιουργήσουν επιχειρήσεις, θα πρέπει η Πολιτεία να ενισχύει και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις κι όχι μόνο τους μεγαλοβιομήχανους.
ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΠΙΧΕΡΗΜΑΤΙΑΣ ΝΑ ΤΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΤΙ ΤΡΑΒΑΕΙ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΟ, ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ, ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΦΟΡΟΥΣ. ΓΙΑΤΙ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΕΧΕΙ ΤΟ ΠΑΛΙΚΑΡΙ.
πηγη
Κυριάκος Μητσοτάκης από τη Χίο, στις 16 Νοεμβρίου 2017
Με κυβέρνηση ΝΔ δεν πρόκειται να γίνουν τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου μόνιμο πάρκινγκ ψυχών, με μόνιμη παρουσία, πολύ μεγαλυτερη από τις αντοχες της τοπικης κοινωνιας και οικονομιας !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Παρασκευή 19 Μαρτίου 2021
Θα πληρώσουν το λογαριασμό των δασικών χαρτών!
Οι δασικοί χάρτες έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια, και δεν έγιναν επειδή το πολιτικό σύστημα δεν ήθελε να τα χαλάσει με τους πολίτες-πελάτες.
Επιπρόσθετα, όπως και το κτηματολόγιο έτσι και το δασολόγιο είναι μια πολύπλοκη διαδικασία, που χτυπάει πάνω σε πολλές παγιωμένες καταστάσεις και συμφέροντα. Με το μνημόνιο επιβλήθηκε η σύνταξη δασολογίου γιατί θεωρήθηκε ανήκουστο μια ευρωπαϊκή χώρα να μην έχει ακόμα οριοθετήσει τι είναι δάσος. Ο στόχος ήταν να ορίζεται με ακρίβεια το τι υπάρχει, έτσι ώστε να καθορίζεται στη συνέχεια τι επιτρέπεται, τι απαγορεύεται και τι υπό προϋποθέσεις μπορεί να αποχαρακτηριστεί. Να υπάρχει δηλαδή στο εξής καθαρό τοπίο στη χρήση γης, για να μπορεί να προχωρήσει μια επένδυση με αντικειμενικό και γρήγορο τρόπο, και όχι μέσα από διαδικασίες όπου... όλα επιτρέπονται κι όλα απαγορεύονται.
Γιώργος Παναγόπουλος
Οι δασικοί χάρτες αναρτήθηκαν στα γρήγορα για να εκπληρωθεί ο μνημονιακός
στόχος, και από τότε όλοι περιμένουν την ολοκλήρωση της διαδικασίας. Η λογική
που επικράτησε όμως στη σύνταξη των δασικών χαρτών ήταν «τα δικά μας, δικά μας,
και τα δικά σας ξανά δικά μας». Έτσι, ό,τι φαινόταν δάσος στις αεροφωτογραφίες
του 1945 και από το 1950 έγινε ελιές, είναι… δάσος, ενώ ό,τι ήταν
καλλιεργούμενο κτήμα το 1945 αλλά τώρα έχει μέσα ασφάκες, είναι πάλι δάσος!
Η νέα κυβέρνηση της Ν.Δ. υποσχέθηκε αντιμετώπιση των προβλημάτων που είχαν
δημιουργηθεί, προχώρησε και σε νομοθετικές ρυθμίσεις με νέες αναρτήσεις δασικών
χαρτών, αλλά τελικά αποδείχτηκε… άνθρακες ο θησαυρός.
Είναι πλέον φανερό ότι, για να υπάρξουν λειτουργικοί και χρήσιμοι δασικοί
χάρτες, θα πρέπει να αντιμετωπιστούν κάποια πράγματα με πιο ανοιχτό πνεύμα στο
πλαίσιο της πραγματικότητας. Να πουν για παράδειγμα ότι, για αυτά που είναι
ελιές και φαίνονται καθαρά στους χάρτες του ΟΠΕΚΕΠΕ, με τους οποίους εδώ και
πολλά χρόνια παίρνουν οι αγρότες επιδότηση, θα γίνεται η συσχέτιση με μια απλή
γραφειοκρατική κίνηση και χωρίς κανένα άλλο οικονομικό κόστος από τους ενδιαφερόμενους,
και θα αποχαρακτηρίζονται, είτε φαίνονταν δάσος το 1945 ή το 1970 κλπ.
Ποιος το απαγορεύει αυτό το απλό και γιατί δεν γίνεται; Με αυτή την απλή κίνηση
λύνεται το μεγαλύτερο μέρος του προβλήματος στη Μεσσηνία, σχεδόν κατά 90%.
Αποτυπώνεται η πραγματικότητα και μπαίνει μια τάξη. Τι
νόημα έχει να ψάχνει κάποιος τα σκίνα και τις ασφάκες του 1945 που έγιναν ελιές
εδώ και πολλές δεκαετίες; Μήπως το πρόβλημα του δασικού πλούτου ήταν το
ξελόγγωμα στις αγροτικές περιοχές για να φυτευτούν 10 ρίζες ελιές;
Αυτό το απλό και τόσο εύκολο (και τεχνικά και ουσιαστικά) γιατί δεν το αντιλαμβάνονται και γιατί δεν το κάνουν; Θέλουν μήπως να πάρουν χρήματα από τη συγκεκριμένη διαδικασία; Ή θέλουν να μπλέξουν τους αγρότες σε μια νέου τύπου συναλλαγή, με διάφορους νταραβεριτζήδες που θα «καθαρίζουν» στις επιτροπές και θα κρίνουν τι είναι και τι δεν είναι δάσος και σε ποιον ανήκει το χωράφι, με άλλου τύπου κριτήρια;
Αν υπάρχει αντίληψη της πραγματικότητας, όλα μπορούν να λυθούν μέσα στο υπάρχον
πλαίσιο και με τους υπάρχοντες χάρτες και διαδικασίες. Τα πράγματα είναι πολύ
απλά. Όταν κάποιος δεν αντιλαμβάνεται το πρόβλημα, όταν απλώς θεωρητικολογεί,
δεν δίνει λύσεις, απλώς δυσκολεύει μια διαδικασία τόσο σοβαρή όσο οι δασικοί
χάρτες. Την καθιστά βάσανο για τους πολίτες – και τελικά την υπονομεύει. Δεν
ξέρουμε αν το έχουν καταλάβει: Ο κίνδυνος που υπάρχει είναι χιλιάδες ιδιοκτήτες
να τα παρατήσουν όλα έτσι και να μεταβιβάσουν το πρόβλημα σε ένα επόμενο
επίπεδο στο μέλλον. Να υπάρχουν χάρτες που να δείχνουν δάσος να είναι ελιές...
και σε μια μελλοντική μεταβίβαση να τρέχουν οι κληρονόμοι ή οι αγοραστές να
αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες.
Να το επαναλάβουμε λοιπόν όσο πιο καθαρά γίνεται: Οι επιδοτούμενες εκτάσεις
στους χάρτες του ΟΠΕΚΕΠΕ θα πρέπει να εμφανιστούν «καθαρές» στο δασολόγιο μετά
την ολοκλήρωση των ενστάσεων, γιατί διαφορετικά θα υπάρξουν πολλές επιπρόσθετες
εμπλοκές. Αυτή θα πρέπει να είναι η βασική και κύρια επιδίωξη των τοπικών
παραγόντων – και ιδιαίτερα αυτών που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εκπροσωπούν τους
Μεσσήνιους αγρότες. Ηθικό ζήτημα σε σχέση με την αλλοίωση του φυσικού τοπίου
δεν υπάρχει: Δέντρα είναι οι ελιές, δέντρα και τα σκίνα.
Το πώς θα γίνει το ξεκαθάρισμα τεχνικά μπορεί να βρεθεί, και έχουν κατατεθεί
διάφορες προτάσεις σε αυτή την κατεύθυνση. Το θέμα δεν είναι δηλαδή ο τρόπος,
αλλά η πολιτική βούληση να μην μπλέξουν οι αγρότες (και η χώρα συνολικότερα) σε
μια ταλαιπωρία που θα έχει μόνο κόστος. Το πρόβλημα είναι να καταλάβουν όλοι,
και κυρίως οι κυβερνητικοί παράγοντες, πόσο σημαντικό είναι αυτό το ζήτημα και
να αναζητήσουν λύση με βάση αυτό που πραγματικά συμβαίνει.
Οι δασικοί χάρτες φαίνεται πως θα κοστίσουν ακριβά στους Μεσσήνιους αγρότες, οι
οποίοι θα κληθούν να πληρώσουν αναδρομικά ευθύνες του παρελθόντος και
ανικανότητα του παρόντος. Οι επιδοτήσεις συνδέονται άμεσα με τους δασικούς
χάρτες – και όποιος λέει το αντίθετο προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, ευελπιστώντας
ότι θα περάσει η μπόρα... Η εκκρεμότητα όμως παραμένει και το λογαριασμό θα τον
πληρώσουν οι αγρότες στα ταμεία, αλλά και οι πολιτικά υπεύθυνοι, στην κάλπη.
πηγη
Κυριακή, 28 Φεβρουαρίου 2021 11:45
Γιατί το ΝΑΤΟ κατέστρεψε τη Λιβύη πριν από δέκα χρόνια
Πριν από δέκα χρόνια, στις 19 Μαρτίου 2011, οι δυνάμεις ΗΠΑ/ΝΑΤΟ ξεκίνησαν τον ναυτικό βομβαρδισμό της Λιβύης. Ο πόλεμος ηγήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, πρώτα μέσω της Διοίκησης Αφρικής και στη συνέχεια από το ΝΑΤΟ υπό αμερικανική διοίκηση. Σε επτά μήνες, η πολεμική αεροπορία ΗΠΑ/ΝΑΤΟ πραγματοποίησε 30 χιλιάδες αποστολές, συμπεριλαμβανομένων 10 χιλιάδων επιθέσεων, με περισσότερες από 40.000 βόμβες και πυραύλους. Η Ιταλία – με την πολυκομματική συναίνεση του κοινοβουλίου (Partito democratico στην πρώτη σειρά) – συμμετέχει στον πόλεμο με 7 αεροπορικές βάσεις (Trapani, Gioia deL Colle, Sigonella, Decimomannu, Aviano, Amendola και Pantelleria)· με μαχητικά βομβαρδιστικά Tornado, Eurofighter και άλλα, με το αεροπλανοφόρο Garibaldi και άλλα πολεμικά πλοία.
Πριν ακόμη και από την αεροπορική-ναυτική επίθεση, είχαν χρηματοδοτηθεί και
οπλιστεί στη Λιβύη τμήματα φυλών και αντικυβερνητικές ισλαμικές ομάδες, λαθραία
εισαγόμενες από ειδικές δυνάμεις του Κατάρ, για να εξαπλώσουν ένοπλες
συγκρούσεις εντός της χώρας.
.
Έτσι κατεδαφίστηκε αυτό το αφρικανικό κράτος, το οποίο,
όπως τεκμηρίωσε η Παγκόσμια Τράπεζα το 2010, διατηρούσε «υψηλά επίπεδα
οικονομικής ανάπτυξης», με ετήσια αύξηση του ΑΕΠ
κατά 7,5%, και κατέγραφε «υψηλούς δείκτες ανθρώπινης ανάπτυξης»,
συμπεριλαμβανομένης της καθολικής πρόσβασης στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια
εκπαίδευση και σε περισσότερο από 40% στα πανεπιστήμια.
.
Παρά τις ανισότητες, το μέσο βιοτικό επίπεδο στη Λιβύη ήταν υψηλότερο από ό,τι
σε άλλες αφρικανικές χώρες. Περίπου δύο εκατομμύρια μετανάστες, κυρίως
Αφρικανοί, βρήκαν δουλειά εκεί. Το λιβυκό κράτος, το οποίο είχε τα μεγαλύτερα
αποθέματα πετρελαίου της Αφρικής συν άλλα αποθέματα φυσικού αερίου, άφηνε
περιορισμένα περιθώρια κέρδους για ξένες εταιρείες. Χάρη στις εξαγωγές
ενέργειας, το εμπορικό ισοζύγιο της Λιβύης είχε ετήσιο πλεόνασμα 27
δισεκατομμυρίων δολαρίων. Με τέτοιους πόρους το λιβυκό κράτος είχε επενδύσει
περίπου 150 δισεκατομμύρια δολάρια στο εξωτερικό.
.
Οι επενδύσεις της Λιβύης στην Αφρική ήταν ζωτικής σημασίας για το σχέδιο της
Αφρικανικής Ένωσης, για τη δημιουργία τριών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων: του
Αφρικανικού Νομισματικού Ταμείου, με έδρα τη Γιαουντέ του Καμερούν, την
Αφρικανική Κεντρική Τράπεζα, με έδρα την Αμπούτζα της Νιγηρίας· και την
Αφρικανική Τράπεζα Επενδύσεων, με έδρα την Τρίπολη. Τα όργανα αυτά θα είχαν
χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία μιας κοινής αγοράς και ενός ενιαίου νομίσματος
της Αφρικής.
.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο πόλεμος του ΝΑΤΟ για την κατεδάφιση του λιβυκού κράτους
αρχίζει λιγότερο από δύο μήνες μετά τη σύνοδο κορυφής της Αφρικανικής Ένωσης
στις 31 Ιανουαρίου 2011, η οποία έδωσε το πράσινο φως για τη δημιουργία του Αφρικανικού
Νομισματικού Ταμείου κατά το έτος αυτό. Τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
της υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης Ομπάμα, Χίλαρι Κλίντον, που
αποκαλύφθηκαν αργότερα από το WikiLeaks τεκμηριώνουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες
και η Γαλλία ήθελαν να εξαλείψουν τον Καντάφι πριν χρησιμοποιήσει τα αποθέματα
χρυσού της Λιβύης για να δημιουργήσει μια παναφρικανική νομισματική εναλλακτική
λύση στο δολάριο και το φράγκο CFA (το νόμισμα που επέβαλε η Γαλλία σε 14 από
τις πρώην αποικίες της).
.
Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι, πριν αναλάβουν δράση τα
βομβαρδιστικά το 2011, οι τράπεζες είναι αυτές που αναλαμβάνουν δράση:
απομονώνουν τα 150 δισεκατομμύρια δολάρια που επενδύονται στο εξωτερικό από το
λιβυκό κράτος, τα περισσότερα από τα οποία εξαφανίζονται. Στη μεγάλη ληστεία
ξεχωρίζει η Goldman Sachs, η πιο ισχυρή επενδυτική τράπεζα των ΗΠΑ, της οποίας
ο Mario Draghi ήταν αντιπρόεδρος.
.
Σήμερα στη Λιβύη, οι εξαγωγές ενέργειας αναλαμβάνονται από ομάδες εξουσίας και
πολυεθνικές, σε μια χαοτική κατάσταση ένοπλων συγκρούσεων. Το μέσο βιοτικό
επίπεδο της πλειονότητας του πληθυσμού έχει καταρρεύσει. Αφρικανοί μετανάστες,
οι οποίοι κατηγορούνται ότι είναι «μισθοφόροι του Καντάφι», φυλακίστηκαν ακόμη
και σε κλουβιά ζωολογικών κήπων, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν.
.
Η Λιβύη έχει καταστεί η κύρια οδός διέλευσης, στα χέρια των διακινητών
ανθρώπων, μιας χαοτικής μεταναστευτικής ροής προς την Ευρώπη, η οποία έχει
προκαλέσει πολύ περισσότερες απώλειες από τον πόλεμο του 2011. Στην Ταβέργκα,
οι ισλαμιστικές πολιτοφυλακές μισράτα που υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ
αυτοί που δολοφόνησαν τον Καντάφι τον Οκτώβριο του 2011) πραγματοποίησαν
πραγματική εθνοκάθαρση, αναγκάζοντας σχεδόν 50.000 Λίβυους πολίτες να διαφύγουν
χωρίς να μπορέσουν να επιστρέψουν. Για όλα αυτά είναι επίσης υπεύθυνο το
ιταλικό κοινοβούλιο, το οποίο στις 18 Μαρτίου 2011 κάλεσε την κυβέρνηση να
«εγκρίνει κάθε πρωτοβουλία (δηλαδή την είσοδο της Ιταλίας στον πόλεμο κατά της
Λιβύης) για τη διασφάλιση της προστασίας του λαού της περιοχής».
.
Πηγή
Μάνλιο Ντινούτσι: https://ilmanifesto.it :
https://infognomonpolitics.gr/2021/03/giati-to-nato-katestrepse-ti-livyi-prin-apo-deka-chronia/
16 Μαρτίου 2021
του Manlio Dinucci. Réseau International/ 16-3-21
Mετάφραση Μ. Στυλιανού
Iron Sting: Ισραηλινό πυρομαχικό όλμου ακριβείας με λέιζερ & GPS
EMEIS TI ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ ;;;;
Η Διεύθυνση Άμυνας για την Έρευνα & Ανάπτυξη του
Υπουργείου Άμυνας του Ισραήλ, οι επίγειες Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF)
και η Elbit Systems αποκαλύπτουν το “Iron Sting”: Ένα κατευθυνόμενο πυρομαχικό
όλμου ακριβείας, με λέιζερ και GPS
Το Iron Sting αποτελεί ένα «διασυνδεδεμένο πυροβολικό
σύστημα ακριβείας» (networked precision fire system) - ένα πυρομαχικό όλμου
καθοδηγούμενο με λέιζερ και GPS για ακρίβεια στη στόχευση και πρόληψη
παράπλευρων ζημιών. Οι δοκιμές έχουν ήδη διεξαχθεί με επιτυχία, ολοκληρώνοντας
την ανάπτυξη του συστήματος.
Ο Υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, Μπένυ Γκαντζ, δήλωσε: «Η
τεχνολογία που διατίθεται στις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF) από
ισραηλινές βιομηχανίες, αλλάζει το πεδίο της μάχης και παρέχει στις δυνάμεις
μας πιο ακριβή και αποτελεσματικά μέσα.
Η ενσωμάτωση του" Iron Sting" ανταποκρίνεται
στο όραμα που παρουσιάζεται στο πολυετές σχέδιο του Στρατού μας, το
"Tnufa".
Επιπλέον, εκπληρώνει τις ανάγκες των Αμυντικών μας
Δυνάμεων, προσαρμόζοντας τις δυνατότητες μάχης για να αντιμετωπίσει εχθρούς
κρυμμένους σε πολιτικά, αστικά περιβάλλοντα, ενώ πληροί τις νομικές και ηθικές
προδιαγραφές που έχει θέσει το κράτος του Ισραήλ».
Στις 14 Μαρτίου, (14.03.2021), η Διεύθυνση Άμυνας για την
Έρευνα & Ανάπτυξη του Υπουργείου Άμυνας του Ισραήλ, μαζί με τις δυνάμεις
εδάφους των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (IDF) και η Elbit Systems παρουσίασαν
για πρώτη φορά το “Iron Sting”, ένα κατευθυνόμενο πυρομαχικό όλμου ακριβείας,
με λέιζερ και GPS. Το βλήμα όλμου 120 χιλ. πρόσφατα υποβλήθηκε σε τελικές
δοκιμές σε πεδίο στο νότιο Ισραήλ.
Η ολοκλήρωσή τους επιτρέπει την έναρξη της μαζικής
παραγωγής για την παροχή του συστήματος στις Αμυντικές Δυνάμεις του Ισραήλ.
Οι δοκιμές πραγματοποιήθηκαν με τη χρήση δύο δικτυωμένων
συστημάτων όλμου τύπου “cardom” που έχουν αναπτυχθεί από την Elbit Systems: ένα
σύστημα «cardom», ενσωματωμένο σε ένα τεθωρακισμένο όχημα τύπου M113 APC και
ένα σύστημα «cardom spear», τοποθετημένο σε ένα τεθωρακισμένο όχημα τύπου
Hummer 4X4 SUV.
Το Iron Sting έχει σχεδιαστεί για να στοχεύει με
ακρίβεια, τόσο σε ανοιχτά πεδία, όσο και σε αστικό περιβάλλον, ενώ ταυτόχρονα
μειώνει τις πιθανότητες παράπλευρων ζημιών και αποτρέπει τον τραυματισμό
πολιτών. Η επιχειρησιακή του χρήση θα φέρει επανάσταση στις επίγειες πολεμικές
επιχειρήσεις και θα εξοπλίσει τα τάγματα με οργανικά, ακριβή και αποτελεσματικά
πυρομαχικά.
Ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Άμυνας για την Έρευνα &
Ανάπτυξη του Υπουργείου Άμυνας του Ισραήλ, o Ταξίαρχος Γιανίβ Ρότεμ, σχολίασε:
«Δέκα χρόνια έρευνας και ανάπτυξης μας οδήγησαν εδώ σήμερα, ώστε να μπορούμε να
προσφέρουμε στις δυνάμεις του στρατού μας προηγμένες δυνατότητες για το
σύγχρονο πεδίο μάχης.
Το συγκεκριμένο πυρομαχικό όλμου με λέιζερ και GPS που
παρέχει ακριβή ικανότητα πυροδότησης, ως τώρα εφαρμοζόταν μόνο σε πυραύλους και
πυρομαχικά αέρα. Πρόκειται λοιπόν για ένα πολυδιάστατο και πρωτοποριακό σύστημα
σε διεθνές επίπεδο».
Ο επικεφαλής του Τμήματος Οπλικών Συστημάτων των
Ισραηλινών Αμυντικών Δυνλαμεων, ο Συνταγματάρχης Αρίκ Αβίβι, προσέθεσε: «Η
διοίκηση των επίγειων δυνάμεων ηγείται της διαδικασίας ενσωμάτωσης του “Iron
Sting” στις Αμυντικές μας Δυνάμεις.
Αυτό το ακριβές κατεθυνόμενο πυρομαχικό είναι
πρωτοποριακό για τα τάγματά μας, αφού τα εξοπλίζει με ακριβή και οργανικά
πυρομαχικά, κάτι που ως τώρα περιοριζόταν μόνο για πολύπλοκους και μεγάλους
εκτοξευόμενους πυραύλους. Χάρη στην εντυπωσιακή τεχνολογική εξέλιξη, τώρα
εφαρμόζεται και σε πυρομαχικά όλμου σε ευρεία κλίμακα».
Ο Γενικός Διευθυντής της Elbit Systems για τα Επίγεια
Συστήματα, Γιεχούντα (Ούντι) Βερέντ, σημείωσε: «Η εισαγωγή αυτού του
κατευθυνόμενου με λέιζερ και GPS πυρομαχικού μετατρέπει το σύστημα όλμου από
ένα στατικό πυρομαχικό, σε ένα πυρομαχικό ακριβείας, παρέχοντας έτσι μια
σημαντική αλλαγή στις δυνατότητες σε τακτικό επίπεδο.
Πιστεύουμε ότι καταφέραμε να αναπτύξουμε μια
αποτελεσματική λύση που μας επιτρέπει να αυξήσουμε την ακρίβεια στη στόχευση
και να μειώσουμε τις παράπλευρες απώλειες».
EMEIS TI ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ ;;;;
πηγη
16 Μαρτίου, 2021
https://www.youtube.com/watch?v=8D4HVk5Hs1o&t=1s
Πέμπτη 18 Μαρτίου 2021
Μη επανδρωμένο ελικόπτερο η Τουρκική Αμυντική Βιομηχανία
Παράλληλα με την ανακοίνωση της παράδοσης του πρώτου επιθετικού ελικοπτέρου T-129 της βελτιωμένης έκδοσης FAZ-2 στον Τουρκικό Στρατό, η TAI (Turkish Aerospace Industries) ανακοίνωσε-παρουσίασε και την υπό ανάπτυξη ηλεκτροκίνητη και μη-επανδρωμένη έκδοση του βαρύτερου επιθετικού ελικοπτέρου T-629. Λεπτομέρειες για την συγκεκριμένη έκδοση, για τις επιδόσεις και τα χαρακτηριστικά της, δεν δόθηκαν, εκτός του ότι θα ενσωματώνει τα ίδια ηλεκτρονικά συστήματα με το T-129 FAZ-2, καθώς και τα ίδια οπλικά φορτία. Σε σχέση με την αρχική έκδοση η FAZ-2 ενσωματώνει σύστημα προειδοποίησης λέιζερ, σύστημα προειδοποίησης ραντάρ, σύστημα αναπήδησης συχνοτήτων και συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου.
https://defencereview.gr/ilektrokiniti-kai-mi-epandromeni-ekd/ 26 Φεβρουαρίου 2021
εδω στην ελλαδα τι παραγουμε;;;;
Ερνεστ Χεμινγουέϊ: H Προδοσία της Θράκης
Καθώς γράφω, ο ελληνικός στρατός ξεκινάει την εκκένωση της Ανατολικής Θράκης. Οι στρατιώτες παρελαύνουν σκυθρωπά… Εγκατέλειψαν τις καμουφλαρισμένες θέσεις των πολυβόλων, τις οχυρωμένες και γεμάτες συρματόπλεγμα κορυφογραμμές, εκεί όπου είχαν σχεδιάσει να δώσουν την τελική μάχη εναντίον των Τούρκων.
Ακόμα και στην εκκένωση, οι Έλληνες φαίνονται καλοί στρατιώτες. Έχουν έναν αέρα θαρραλέας επιμονής που θα σήμαινε δύσκολα ξεμπερδέματα για τον Τούρκο, αν ο στρατός του Κεμάλ έπρεπε να πολεμήσει για τη Θράκη, αντί αυτή να του δοθεί ως δώρο στα Μουδανιά. Ο λοχαγός Ουίταλ του ινδικού ιππικού (…) μου είπε την εκ των έσω ιστορία της ίντριγκας που οδήγησε στην κατάρρευση του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία: Οι Έλληνες στρατιώτες ήταν πολεμιστές πρώτης κατηγορίας. Είχαν καλούς αξιωματικούς, οι οποίοι είχαν υπηρετήσει με τους Βρετανούς και τους Γάλλους στη Θεσσαλονίκη και υπερτερούσαν του κεμαλικού στρατού. Πιστεύω ότι θα καταλάμβαναν την Άγκυρα και θα έβαζαν τέλος στον πόλεμο, αν δεν είχαν προδοθεί. Όταν ο Κωνσταντίνος ανέλαβε την εξουσία, έδιωξε όλους τους αξιωματικούς του στρατού από το πεδίο της μάχης· από τον αρχιστράτηγο μέχρι τους διοικητές των διμοιριών. Αντικαταστάθηκαν με νέους αξιωματικούς που ήταν οπαδοί του Τίνο, οι περισσότεροι εκ των οποίων είχαν περάσει τον πόλεμο στην Ελβετία η τη Γερμανία και δεν είχαν ακούσει ούτε πυροβολισμό. Αυτό προκάλεσε την πλήρη κατάρρευση του στρατού και ήταν το αίτιο, της ελληνικής ήττας».
Όλη μέρα περνάω από δίπλα τους· είναι βρόμικοι, κουρασμένοι, αξύριστοι, ανεμοδαρμένοι στρατιώτες που βαδίζουν στην καφετιά, άγονη θρακική ύπαιθρο, χωρίς μπάντες, χωρίς οργανώσεις αρωγής· τίποτα, εκτός από ψείρες, βρόμικες κουβέρτες και κουνούπια τη νύχτα. Είναι οι τελευταίοι από τη δόξα που ήταν κάποτε η Ελλάδα. Αυτό είναι το τέλος της δεύτερής τους πολιορκίας της Τροίας» (Toronto Star, 3 Νοεμβρίου 1922).
Βρίσκομαι σε ένα άνετο τρένο, αλλά με τη φρίκη της εκκένωσης της Θράκης όλα μου φαίνονται απίστευτα. Έστειλα τηλεγράφημα στη Σταρ από την Αδριανούπολη. Δεν χρειάζεται να το επαναλάβω. Η εκκένωση συνεχίζεται…. Ψιχάλιζε. Στην άκρη του λασπόδρομου έβλεπα την ατέλειωτη πορεία της ανθρωπότητας να κινείται αργά στην Αδριανούπολη και μετά να χωρίζεται σ’ αυτούς που πήγαιναν στη Δυτική Θράκη και τη Μακεδονία. Δεν μπορούσα να βγάλω από το νου μου τους άμοιρους ανθρώπους που βρίσκονταν στην πομπή γιατί είχα δει τρομερά πράγματα σε μία μόνο μέρα. Η ξενοδόχισσα προσπάθησε να με παρηγορήσει με μια τρομερή τούρκικη παροιμία: “Δεν φταίει μόνο το τσεκούρι, φταίει και το δέντρο”...» (Toronto Star, 14 Νοέμβρη 1922).
Ό,τι και να πει κανείς για το πρόβλημα των προσφύγων στην Ελλάδα, δεν πρόκειται να είναι υπερβολή. Ένα φτωχό κράτος, με μόλις 4 εκατομμύρια πληθυσμό, πρέπει να φροντίσει για άλλο ένα τρίτο των κατοίκων. Και τα σπίτια που άφησαν οι μουσουλμάνοι που έφυγαν δεν επαρκούν σε τίποτα, χώρια η διαφορά στο επίπεδο κουλτούρας που είχαν συνηθίσει οι Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη.
Ποιος θα θρέψη τόσο πληθυσμό; Κανένας δεν το ξέρει και μέσα στα επόμενα χρόνια ο χριστιανικός κόσμος θα ακούει μια σπαρακτική κραυγή που ελπίζω να φτάσει και ως τον Καναδά: "Μην ξεχνάτε τους Έλληνες!".
πηγη
(απο ενα καλο φιλο με ημαιηλ)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)