Ιούλιος 1957, 63 χρόνια πριν…
το εβδομαδιαίο περιοδικό ΕΙΚΟΝΕΣ (εκδότες Ελ. Βλάχου- Η. Ηλιόπουλος) κυκλοφορεί με κεντρικό θέμα: «ΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΗ; Ο πεζός ή ο οδηγός; -Ένα ζωτικό πρόβλημα για την κυκλοφορία που γίνεται επικίνδυνη», ένα πεντασέλιδο αφιέρωμα στην κατάσταση της κυκλοφορίας στην Αθήνα με έμφαση στα θανατηφόρα τροχαία. Σε συνεργασία με το Σωματείο Ηθοποιών και την υποδιεύθυνση Τροχαίας αναπαριστούν και φωτογραφίζουν (Β. Μίγκος – Β. Καραμανώλης) στις λεωφόρους Βασιλίσσης Σοφίας και Συγγρού τα αποτελέσματα των θανατηφόρων συγκρούσεων της εποχής.
63 χρόνια πριν, με πολύ μικρό αριθμό αυτοκινήτων και θανάτων
απ αυτά η ανάδειξη του ζητήματος σε κεντρικό θέμα δείχνει δυστυχώς πόσο έχουμε
σαν κοινωνία εξοικειωθεί με το θάνατο στην άσφαλτο, με το μαρτύριο και την
επικινδυνότητα της μετακίνησης στην πόλη. Σήμερα με τον τρομερό αριθμό
αυτοκινήτων και θυμάτων το θέμα δεν ιεραρχείται δημοσιογραφικά ως πρωτεύον. Η
απάντηση στο ερώτημα που έθετε το περιοδικό (Ποιος Πρέπει να
παραμερίσει;) δόθηκε όλες τις δεκαετίες που ακολούθησαν από τις
κυβερνήσεις και δημοτικές αρχές και ήταν σταθερά μία: Η
κυριαρχία του αυτοκινήτου.
Προτάσεις όπως: να μη κυκλοφορούν καθόλου τα αυτοκίνητα εις τας κεντρικάς οδούς, όταν κινήται πολύς κοσμος! Να αυξηθούν και να γίνουν πλατύτερες αι διαβάσεις των πεζών. Να καθορισθή ανώτατον όριον ταχύτητος τα 15 χιλιόμετρα την ώρα δια το κέντρον της πόλεως, παρέμειναν στο χώρο της ουτοπίας. Αντίθετα οι προτάσεις των υποστηρικτών των τροχοφόρων, τις οποίες παραθέτει επίσης το περιοδικό όχι μόνο έγινα δεκτές αλλά καθόρισαν την εξέλιξη της πόλης και της εγκληματικότητας της.
Υπάρχουν μερικά σημεία στο κείμενο που μοιάζουν προφητικά, όπως η αναφορά για την Αθήνα «οι υπεύθυνοι εφαρμόζουν ημίμετρα, που ακριβώς διότι αφορούν μικρή μόνον περιοχή, συχνά επιφέρουν άλλού πολλές ανωμαλίες» ή η απαίτηση για ένα αυστηρό «Νόμο περί Κυκλοφορίας». Αλλά δεν αποτελούν προφητείες, απλά μαρτυρούν ότι εμείς μείναμε ακίνητοι στο παρελθόν.
Παραθέτουμε
αποσπάσματα από το δημοσίευμα:
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΚΟΝΕΣ
ΑΡ.88 1-7
ΙΟΥΛΙΟΥ 1957
ΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ
ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΗ;
-Ό πεζός, λένε οι
οδηγοί. – Το τροχοφόρο, επιμένουν οι πεζοί
ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑ
ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΕΓΙΝΑΝ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΑ!
Αυτά είναι τα
θύματα της δράσεως των τροχών μέσα σ΄ένα χρόνο, μόνο στη Βασιλίσσης Σοφίας.
Καθημερινά, στην εκτεταμένη ελληνική πρωτεύουσα, πολλοί ακόμη άνθρωποι, νέοι, γέροι, και δυνατοί, χύνουν άδοξα το αίμα τους πάνω στην άσφαλτο- βορά του κυκλοφοριακού Μολώχ.
Ειδικό φωτογραφικό συνεργείο των ΕΙΚΟΝΩΝ με την πρόθυμη συνεργασία της υποδιευθύνσεως Τροχαίας Αθηνών και του Σωματείου Ηθοποιών, που διέθεσε τα ¨θύματα», σκηνοθέτησε και φωτογράφησε τον παραστατικόν αυτόν πίνακα που διδάσκει κ΄επιτάσσει, όλους μας, πεζούς κι οδηγούς:
ΔΙΩΞΤΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
Στο ερώτημα «ποιος
πρέπει να παραμερίση, ο διαβάτης ή το αυτοκίνητο;» δεν έχει δοθεί λύση,
μολονότι από χιλιετηρίδων, μονίμως, οι πεζοί ζημιούνται από τη σύγκρουση προς
τα παντός είδους οχήματα. Άς μη ξεχνούμε ότι ο Οιδίπους εσκότωσε τον πατέρα του
Λάιο, ακριβώς γιατί δεν ήθελε να παραμερίση για να διαβή με το άρμα του ο
βασιλιάς. Αυτό το επεισόδιο ίσως να είναι και το πρώτο από τα μύρια πού
ακολούθησαν δια μέσου των αιώνων. Κάθε ημέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό,
στον κόσμο ολόκληρο, ένας τουλάχιστον πεζός, ένας αυτοκινιτιστής, πληρώνει με
το αίμα του την επιμονή του να μην κινήται λογικά, σωστά, τακτικά, όπως
προβλέπουν οι νόμοι και οι διατάξεις. Η αρμονική συνύπαρξη τροχών και ποδιών –
των δυό αυτών μοναδικών τρόπων επίγειου κινήσεως – εις τας Αθήνας, δεν
κατέστη δυνατή ούτε κατά τα τελευταία είκοσι έτη, από της εποχής, δηλαδή, που
πρώτος ο αείμνηστος δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Κοτζιάς ησχολήθη σοβαρά με τη
ρύθμιση της κυκλοφορίας στην πρωτεύουσα. Οι ΕΙΚΟΝΕΣ, μολονότι γνωρίζουν ότι
όλοι οι αρμόδιοι προσπαθούν πάντοτε δια το καλύτερον, πιστεύουν ότι ποτέ δεν
πρόκειται κανείς να επιτύχη, αν δεν ψηφισθή ένας σύγχρονος ΝΟΜΟΣ περί ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ. Αυτός πρέπει να θεσπίση
αυστηρές ποινές και διατάξεις που πρέπει να εφαρμόζωνται με θρησκευτική
ευλάβεια. Τότε μόνον ο «νόμος» της ζούγκλας θα πάυση να ισχύη στους δρόμους των
Αθηνών.
…………………………………………
Λύση του δράματος,
όλοι οι Αθηναίοι έχουν! Ο καθείς νομίζει ότι είναι ειδικώτερος του άλλου, αλλά
κανείς αρμόδιος, μέχρι ώρας, δεν συνέλαβε το πρόβλημα στην ολότητα του. Οι
υπεύθυνοι εφαρμόζουν ημίμετρα, που ακριβώς διότι αφορούν μικρή μόνον περιοχή,
συχνά επιφέρουν άλλού πολλές ανωμαλίες
…………………………
Απόψεις «αρμοδίων και μη» υποστηρικτών
διαφορετικών επιλογών.
1. Να μη κυκλοφορούν καθόλου τα αυτοκίνητα εις τας
κεντρικάς οδούς, όταν κινήται πολύς κοσμος!
2. Να στενέψουν όλα τα κεντρικά πεζοδρόμια, ώστε να
χωρούν οι δρόμοι περισσότερες σειρές αυτοκινήτων.
3. Εις το κέντρον των δρόμων να τοποθετηθούν, ανά 10
μέτρα, στύλοι από τσιμέντο με φώτα, ώστε να κόβεται η ταχύτης των αυτοκινήτων.
4. Όλοι οι δρόμοι να διαθέτουν καταφύγια δια τους πεζούς
εις το μέσον της οδού.
5. Να καθορισθή ανώτατον όριον ταχύτητος τα 15 χιλιόμετρα
την ώρα δια το κέντρον της πόλεως.
6. Να αυξηθούν και να γίνουν πλατύτερες αι διαβάσεις των
πεζών.
7. Να περιορισθή ο αριθμός των διαβάσεων και να γίνουν
πολλές υπόγειες με σκάλες κινούμενες αυτομάτως.
…………………………………………….
Αντί
συμπεράσματος
“Τέλος,
η δημοσίευση ενός αυστηρού, αλλά δικαίου νόμου περί κυκλοφορίας, τον οποίον
όλοι θα εφαρμόζουν με θρησκευτική ευλάβεια, διότι οι ποινές του θα είναι
σκληρές.”
Ολόκληρο το αφιέρωμα: ΕΔΩ
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου