Καλά έκανε ο Βορίδης και κατήργησε την απλή αναλογική στους δήμους

Από τον Μανώλη Κοττάκη,

(Με έντονο βυσσινί τα σχόλια)

Καλά έκανε ο Βορίδης και κατήργησε την απλή αναλογική στους δήμους. Για τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Και θα έκανε ακόμη καλύτερα αν μπορούσε να την καταργήσει και στην επικράτεια. Για τις εθνικές εκλογές.

Ο μεταπολιτευτικός κύκλος των αυξημένων ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης εδραιώθηκε χάρη στην πολιτική σταθερότητα της ενισχυμένης αναλογικής. Τη μία και μοναδική φορά που εφαρμόστηκε η απλή αναλογική στην πατρίδα μας το 1989 (συν ένα) η Ελλάς έφθασε στα πρόθυρα του ΔΝΤ. (Το Καστελόριζο διαφέρει, ήταν εσκεμμένη επιλογή, υπήρχε τρόπος να την αποφύγουμε.)

Χάρη στα δανεικά και τις προσλήψεις. Ούτε κουβέντα για την σπατάλη, το κομματικό πελατειακό κράτος.

Η απλή αναλογική ήταν τα προηγούμενα χρόνια η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ για να παραμείνει στο παιχνίδι της εξουσίας μετά την ήττα που ήξερε ότι ερχόταν. Ο στόχος του ήταν διπλός: Με την αναλογική στις τοπικές εκλογές επεδίωκε να επιβάλει από κάτω προς τα πάνω τη συνεργασία Αριστεράς – ΠΑΣΟΚ και εν τέλει τη συγχώνευση των δύο κομμάτων σε ένα σε εθνικό επίπεδο. Με την αναλογική στις εθνικές εκλογές σκόπευε να αποστερήσει από τη Ν.Δ. την αυτοδυναμία και να επιχειρήσει στην πράξη το πορτογαλικό μοντέλο: τη συγκυβέρνηση με συνεργασία μεταξύ δεύτερου και τρίτου κόμματος. Όνειρα απατηλά και το ένα και το άλλο. Όπως έχω σημειώσει και άλλη φορά, άλλο η μηχανική της εξουσίας με το «έτσι θέλω» και άλλο η αυθεντική συμμαχία συγγενών πολιτικών δυνάμεων με λογική του τύπου «σε θέλω, με θέλεις, γιατί να το σκεφτόμαστε».

Η πολιτική δεν είναι αριθμητική, αλλά όσμωση. Στην πράξη η Αριστερά ενσωμάτωσε από τις εκλογές του 2012 το μεγαλύτερο τμήμα της παλαιάς εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ, το οποίο άλλωστε αντικατέστησε στον νέο δικομματισμό. Δεν κατάφερε όμως να το αλώσει και να κυριαρχήσει πλήρως στον χώρο. Τα ιδρυτικά μέλη του Κινήματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου παρέμειναν συσπειρωμένα γύρω από το ιστορικό όνομα «Γεννηματά» στις εκλογές του 2019, ενώ ένα τμήμα της αστικοποιημένης σημιτικής βάσης του μετακινήθηκε από τις εκλογές του 2012 προς την «ευρωπαϊκή» Ν.Δ., όπου και παραμένει.

Αυτή του την αδυναμία ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να την καλύψει με τον ηγεμονισμό της εξουσίας -μετεγγραφές τύπου Μωραΐτη, Μπίστη, Τόλκα- και με την αναλογική ως μέσον πειθαναγκασμού συνεργασίας για τη διεκδίκηση της εξουσίας. Το πείραμα -άρχισε το 2016, με τη νομοθέτηση της απλής αναλογικής σε εθνικό επίπεδο- απέτυχε στις δημοτικές εκλογές του 2019. Απομένει τώρα το στοίχημα των προσεχών εθνικών εκλογών. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές απέτυχε, διότι οι ανατροπές στην πολιτική δεν γίνονται με τους κανόνες. Οι ανατροπές είναι αποτέλεσμα κοινωνικών διεργασιών.

Κοινωνικών διεργασιών;;; υπάρχουν οι υγιείς κοινωνικές διεργασίες όπου το σύνολο αγωνίζεται για βελτίωση συνθηκών, καλύτερες αμοιβές και κράτος δικαίου αλλά υπάρχουν και οι άλλες κοινωνικές διεργασίες όπου η υπόσχεση επί πάντων και δια πάντων, το τάξιμο και η διαπλοκή αποσκοπούν στην καρεκλα. Ανάμεσα στις κοινωνικές διεργασίες υπήρξε ποτέ σαν προτεραιότητα η καταξίωση του δημοσίου υπαλλήλου σαν πρότυπο αφοσίωσης στην εργασία και εντιμότητας απέναντι στο δημόσιο χρήμα και την ενδεδειγμένη συμπεριφορά απέναντι στους υπόλοιπους πολίτες-πελάτες;;;

 

Για να δείτε όλο το άρθρο κάντε κλικ εδώ

https://neaproini.us/2021/05/20/i-politiki-den-einai-arithmitiki/?utm_source=mailpoet&utm_medium=email&utm_campaign=diabaste-sth-nea-prwinh_5